Jessica Broekhuis
Stop
Jessica Broekhuis
Ooit vertelde een moeder me over haar verslaafde zoon. Hij loog zo tegen haar dat ze aan zichzelf begon te twijfelen. Als hij om twee uur 's nachts thuiskwam zei hij rustig dat het pas elf uur was. Ze ging zelfs met haar neus bovenop de klok staan en zei hardop wat de klok aangaf. Grote wijzer op de twaalf, kleine wijzer op de twee. En nog kon haar zoon zo overtuigend liegen dat ze evengoed twijfelde, gekmakend vond ze dat gelieg.
In dit boek gaat het ook over een verslaafde, een vrouw, die eveneens geen enkel middel schuwt om aan geld, coke of drank te komen. Ze liegt alles bij elkaar en ze weet dat ze het doet maar toch kan ze niet anders. Ze weet dat ze zichzelf en haar omgeving bedondert, ze vindt het ook erg maar ze móet, de verslaving overheerst haar wil. Ze weet dat als ze zo doorgaat, ze zichzelf en haar omgeving helemaal kapot maakt. "Een jonge arts zei tegen me: als jij niet stopt, ben je vandaag of morgen dood."maar toch blijft de verleiding onweerstaanbaar, totdat...
We hebben het hier over Jesscia Broekhuis. Wild, jong, intelligent, mooi, was ze, én succesvol bovendien. Ze had het helemaal gemaakt, ze verdiende goed, was een geliefde televisiepersoonlijkheid en werd daarom ook overal voor uitgenodigd zoals o.a. feestjes en partijen. Kortom, ze had een leven waar menig meisje van droomt. Niemand had het aanvankelijk dan ook in de gaten dat Jessica wel heel veel dronk en steeds meer coke gebruikte. - In het tv-wereldje gebruikten veel mensen dat verslavende goedje, er was dus makkelijk aan te komen. - Toch wist ze dit drank en drugsgebruik zo'n vier jaar lang nog redelijk in de hand te houden. Het was 'recreatief gebruik' vertelt ze in dit boek.
Ze vertelt ook hoe het gebruik van kwaad tot erger ging. Ze meldt zich bijvoorbeeld steeds vaker ziek op haar werk terwijl ze in werkelijkheid apenstoned of dronken is. Het drank- en drugsgebruik loopt uiteindelijk totaal uit de hand en ze verliest haar goede baan, haar rijbewijs en heel veel vrienden. De vrienden die overblijven maken zich grote zorgen en grijpen in. Jessica belandt in de Jellinek kliniek, waar toentertijd de drugs echter gewoon binnenkwamen via de achterdeur, én ze krijgt een psychiater. En dat wordt het begin van een lange, lange strijd. Ze ligt dwars, is wisselend agressief en meegaand. Ze wil wel en niet geholpen worden. Daar bovenop komt ook nog eens het vreselijke bericht dat haar zeer geliefde vader kanker heeft. Ze stopt met drinken maar vindt daar vervanging voor, ze raakt gokverslaafd...
Na de dood van haar vader gaat het zo mogelijk nòg slechter. Dagenlang zit ze thuis te gokken en ziet alleen wat ze wint, dat ze ook heel vaak verliest, slaat ze niet op in haar hoofd. Ze bedriegt alles en iedereen om maar aan geld te komen voor coke en het gokken. Uiteindelijk zit ze met een torenhoge schuld en is ze lichamelijk en geestelijk een wrak.
Weer dankzij ingrijpen van vrienden belandt ze uiteindelijk in een zeer strenge afkickkliniek in Zuid-Afrika. Erg pijnlijk is dat haar familie niet meer durft te geloven dat het goed komt met Jesscia, ze hebben te vaak gezien dat de 'echt-eerlijk waar' beloftes nooit nagekomen werden, dat ze altijd toch weer terugviel en weer begon te gebruiken. Toch is het afkickcentrum haar redding en vanaf oktober 2010 is ze na 16 jaar verslaving helemaal clean gebleven en ook niet meer gaan gokken.
Dit is in grote lijnen het onthutsende verhaal van de zwaar verslaafde Jessica Broekhuis en het is ongelofelijk knap dat ze zich zo kwetsbaar durft op te stellen door een boek te schrijven over een periode van haar leven waar ze absoluut niet trots op zal zijn. Het is dan ook lastig om commentaar te leveren op een boek van iemand die zo hard geknokt heeft om er weer bovenop te komen.
Maar wat ik zo jammer vind, is dat ondanks het schrijnende verhaal dat Jessica Broekhuis vertelt, ze toch flink afstand houdt. We lezen niets over het afkicken zelf, over haar échte, diepe gevoelens. Bepaalde heftige gebeurtenissen, zoals de bedreiging van criminelen in haar huis, beschrijft ze alsof ze een spannend boek schrijft, niet alsof het haar zélf overkwam. Ze vertelt dat ze snauwt en grauwt of de paljas speelt in de klinieken maar bijna alsof het iemand anders betreft. Ze geeft in dialoogvorm en 'letterlijke' gesprekken een aantal situaties weer die lang geleden gebeurd zijn en dat maakt het juist zo afstandelijk bijna onecht, na 10 jaar kun je je namelijk een letterlijk gesprek niet meer herinneren. Ze maakt er, door deze stijl te gebruiken, bijna een roman van terwijl het toch de pure en harde werkelijkheid is.
Ook de tijd in de kliniek in Zuid Afrika is een verhaal, waarin wel verteld wordt wat er gebeurde en dat ze soms heel boos werd om de strenge, in haar ogen, bizarre regels. Maar toch heb je niet het gevoel dat je iets leest dat zij werkelijk meemaakte. Misschien kan dat ook niet, is het daarvoor een te pijnlijke periode geweest en móet ze wel afstand houden naar de lezer omdat het gebeurde anders nog lastiger te handelen is. Aan het eind van het boek laat ze wel wat meer glimpjes van zichzelf zien. Ze verschuilt zich dan minder achter verhalen over grappigdoenerij, de slappe zenuwlach krijgen of boze buien hebben.
Ondanks dat ik persoonlijk de schrijfstijl dus niet echt mooi vind, leer je wel erg veel van haar verhaal, ze vertelt o.a. ook over het gedrag van de andere verslaafden in de kliniek, hoe er gedraaid wordt en aan alles en iedereen de schuld wordt gegeven, hoe mensen barsten van de zelfmedelijden om toch vooral maar niet geconfronteerd te worden met de werkelijke gevolgen van hun verslaving. "Als verslaafde ben je heel vervelend. Je wordt heel manipulatief, zwelgt in zelfmedelijden, bent heel impulsief. En loopt de hele dag te zeiken, over van alles."
Het is ook een erg indrukwekkend boek, je leest hoe bizar een leven kan zijn als alles in het teken van je verslavingen staat. Er bestaat geen andere wereld meer, alleen de wereld van gokken, drank en drugs, de rest doet er niet meer toe of misschien juist wel... Het is te hopen dat dit boek de ogen van verslaafden en/of hun omgeving opent. Het is met recht, in alle opzichten, een verhaal over het verdriet van een verslaving.
Maar... Het is nooit te laat om opnieuw te beginnen en dat is de wijze les die Jessica Broekhuis, gelukkig op tijd, leerde!
ISBN 9789400507746 | Paperback | 288 pagina's | Lev. Uitgevers | september 2016
© Dettie, 14 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
