Wieke van Dun
Onze pappa kreeg een ongeluk in zijn hoofd.
tekst en illustraties Jasper Kingma
Toen Jasper vijf was kreeg zijn vader een ernstig herseninfarct, hij overleeft het maar wordt nooit meer de oude.
Jasper is nu zeven en samen met zijn moeder schreef en tekende hij dit boek, voor iedereen die óók een pappa (of een mamma, of een Oma of een Opa) heeft die een ongeluk in zijn hoofd kreeg. De moeder van Jasper kwam er achter dat er eigenlijk maar heel weinig van dit soort boeken zijn voor kinderen, en dat ze wel heel nodig zijn. Het werd een praktisch en informatief boekje. Een verwerkingsboek eigenlijk. Het geeft in kaders informatie en tips voor volwassenen, maar vooral ook heel veel informatie voor kinderen. Met veel vragen als; “Net na het ongeluk had ik boze buien. Ik was boos op pappa en mamma. Hoe is dat met jou, ben jij ook boos, of bang of verdrietig of eenzaam. En kan je dat tegen iemand zeggen? “
Sommige moet je ook tekenend vragen beantwoorden… kun je tekenen wat er gebeurd is, of kun je tekenen wat er na het ongeluk veranderd is.
De rode draad van het verhaal zijn dus Jasper en zijn vader... Jasper en zijn zusjes zijn erbij als hun vader het herseninfarct krijgt. Het eerste hoofdstuk heet dan ook “Pappa viel om”.
Van het ene op het andere moment zijn er ambulances, ziekenhuizen en een pappa die aan heel veel slangen ligt... Het leek wel een olifantenslurf. Na een tijdje mag Jaspers vader uit het ziekenhuis naar het oefencentrum, en nog later mag hij weer naar huis, met héél veel hulpmiddelen en heel veel mensen in huis die hem moeten helpen. Maar de pappa die ze kenden is er eigenlijk niet meer. Hij zit in een rolstoel, kan niet meer goed praten en weet vaak niet meer hoe Jasper heet. En mamma is er nog wel, maar die is vaak héél erg moe. Langzamerhand vind ook dit leven weer zijn vorm. Pappa kan nog steeds niet goed praten, maar leert bijvoorbeeld wel weer e-mailen, of kan weer mee naar Ajax. Hij zegt ook steeds vaker Jaspers naam goed. En gaat met mamma op tennisles. Mamma noemt hem een vechter.
Als Jaspers zusje een vriendinnetje mee naar huis neemt zegt ze vaak; Dit is mijn pappa, zijn rechterarm doet het niet, en hij kan niet goed praten, maar hij begrijpt je wel “
Het gezin zoekt nieuwe wegen, naar wat wél kan en wat niet kan, ze verbouwen het huis, en Jaspers vader zoekt naar een nieuwe daginvulling binnen zijn mogelijkheden.
En met elkaar blijven ze zoeken en kijken naar de dingen die nog wel lukken;
“Ik vind het erg jammer dat pappa een ongeluk in zijn hoofd heeft gehad. Ik mis mijn oude pap. Maar mijn nieuwe pap kan ook grapjes maken door grappige dingen te doen! Hij praat steeds beter. En hij kan knuffelen, fietsen, de televisie aanzetten, met mij voetbal kijken, lachen om mijn grappen, een heel klein beetje schrijven en kusjes geven. En hij is veel vaker thuis dan voor zijn ongeluk, hij eet nu ’s avonds altijd mee, dat is veel gezelliger”.
Dit is nu echt een boek wat je aan wilt bevelen……revalidatiecentra, bejaardentehuizen, verpleegtehuizen, dokterspraktijken, kleuter/basis scholen…kóóp dit boek, leg het op koffietafels, in wachtkamers, bij maatschappelijkwerkers, deel het uit, geef het mee.
En lees het samen met je kind als er iemand in zijn omgeving is die een herseninfarct gehad heeft. Het is informatief en vooral op verwerken gericht... Wat gebeurt er met een kind als zijn vader of opa ineens niet meer is wie hij was, niet meer kan praten, of van karakter veranderd, hoe ga je daar mee om.
Het sterke van dit boek is natuurlijk dat Jasper zélf zijn verhaal vertelt, in zijn eigen woorden, wat hij voelde en dacht en vond. En dat maakt het naast een zeer praktisch boekje ook tot een zéér ontroerend boekje want Jasper heeft de gave van het zó vertellen dat je het snapt en voelt en een moeder die dat met hem opgeschreven heeft en ook nog héél veel praktische informatie, tips, instanties, handige adressen etc etc. in dit boekje heeft gestopt.
Tóch is het niet zwaar van toon. En Jasper maakte ook nog eens zelf de tekeningen. Een aanbeveling dit boekje, dat moge duidelijk zijn!
ISBN 9789085605904 | Paperback | 48 pagina's | niño | november 2010
© Willeke, 13 december 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
