Ilona Lammertink
Mijn lieve vergeetopa
Elke keer als Melle naar Opa Kapitein ging dan liepen ze samen naar opa's schuurtje waar opa zijn schilderijen maakte. Opa schilderde altijd allerlei soorten boten zoals zeilboten met bolle zeilen of grote vrachtboten. Maar het was niet voor de schilderijen dat ze in het schuurtje gingen zitten. Nee, opa vertelde daar altijd zijn verhalen over de tijd dat hij nog vaarde. Opa zette dan zijn kapiteinspet op en pakte zijn verrekijker, zodat alles nog veel echter werd. Opa tuurde dan door zijn verrekijker alle schilderijen af tot hij stopte bij een van zijn zelf geschilderde schepen. Over dát schip zou het verhaal dan gaan. Melle vond de verhalen helemaal geweldig. En altijd als het verhaal afgelopen was dan zongen ze samen hun zeemansliedje en hadden ze dikke pret.
De laatste tijd doet opa wel een beetje vreemd, de ene keer is hij de weg kwijt, de andere keer gaan ze naar de hertjes maar dan eet opa het oude brood zelf op. Maar dat is helemaal niet erg, vindt Melle, want opa blijft de allerliefste, geweldigste opa die er is.
En dan komt de dag dat papa en mama aan Melle vertellen dat opa ziek is, vergeetziek. Melle kan het nauwelijks geloven. Zijn opa? Opa die zoveel vertelt over zijn reizen? Opa die altijd zegt dat hij een schatkamertje vol herinneringen in zijn hoofd heeft, die opa is vergeetziek? Dat kan niet!
Maar helaas het is waar. Als Melle weer bij opa is, weet hij zelfs niet wie Melle is! Melle is boos en verdrietig tegelijk. Zijn lieve, leuke opa mag helemaal niet ziek zijn.
Maar Melle geeft niet op. Als hij opa bezoekt in het verpleeghuis, waar hij nu een kamer heeft en waar allemaal mensen met de vergeetziekte wonen, dan heeft Melle iets bij zich wat hij helemaal zelf gemaakt heeft... Vol spanning geeft hij het aan opa, en toen...
En toen had ik kippenvel, wat een geweldig goed, mooi en lief idee van Melle!
Ilona Lammertiink heeft al veel boeken voor kinderen geschreven waarin op een heldere en liefdevolle manier een probleem behandeld wordt en opnieuw weet ze de juiste toon te treffen. Op een verhalende maar toch informatieve manier vertelt ze aan kinderen wat er gebeurt met iemand die dement wordt. Kinderen zullen dit verhaal heel goed begrijpen en snappen dat hun opa of oma er ook niets aan kunnen doen.
Bij dit verhaal heeft Els Vermeltfoort warm gekleurde, toelichtende afbeeldingen gemaakt waardoor het verhaal je nog meer aanspreekt.
Achterin het boek staat veel informatie over dementie en wordt toegelicht hoe ouders of leerkrachten dementie aan kinderen kunnen uitleggen. Dat is belangrijk omdat ze anders mogelijk zelf naar - verkeerde - antwoorden gaan zoeken of verkeerde conclusies trekken als ze zien dat er iets vreemds aan de hand is met opa of oma. Er staat bijvoorbeeld wat een kind kan voelen als iemand waar ze veel van houden dement wordt. Ook staat er een lijstje symptomen waaraan je kunt merken dat de hele toestand een kind teveel wordt en vooral wat je er dan aan kunt doen. En zo staat er nog veel meer informatie op de 2 grote pagina's vol uitleg, tips en toelichting. Een prima boek!
ISBN 9789044828894 | Hardcover | 29 pagina's | Clavis Uitgeverij | januari 2017
Formaat: 29,7 x 21,6 cm | Leeftijd: 5+
© Dettie, 01 maart 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
