Theo Monkhorst
De blijmoedige leugenaar
Of beter gezegd, hij wás ongekend populair, want we ontmoeten hem in het hiernamaals. Hij is door een aanslag om het leven gekomen en wandelt nu door de eeuwigheid waar hij diverse lezingen van oude Grieken bezoekt en een verhandeling met Couperus houdt over leugen en waarheid. Verder doodt hij de tijd met het schrijven van brieven aan zijn zoon. Ook de minnares van Tiddo, Kasja, die, u raadt het al, ook de minnares van Lux is, schrijft brieven aan diezelfde zoon, zodat wij van twee kanten, beetje bij beetje, te weten komen wat er gebeurd is en waarom.
Het boek beschrijft de rivaliserende krachtmeting tussen de twee mannen, die vanaf het begin door elkaar gebiologeerd zijn, ondanks, of misschien wel juist doordat, ze elkaars tegenpolen zijn. Lux pretendeert alléén maar de waarheid te spreken, ook al kun je ook bij zijn waarachtigheid vraagtekens plaatsen. Wat hij ziet schildert hij meedogenloos en zonder concessies, voor hem dé manier waarop hij ontdekken kan wie iemand werkelijk is. Vanaf zijn eerste ontmoeting met Tiddo wil hij hem dan ook meteen schilderen, het liefst naakt. Tiddo laat zich hiertoe verleiden, onder voorwaarde dat het doek pas na zijn dood tentoongesteld mag worden.
Tiddo’s carrière is vooral gestoeld op zijn vaardigheid in het politieke spel, waarbij leugens, bedrog en manipulatie zijn tweede natuur zijn geworden. Hij is hier zo behendig in geworden dat zijn persoonlijkheid in twee delen op te splitsen is; de aardige man voor privégebruik en de gewiekste politieke leugenaar die meedogenloos alles en iedereen gebruikt om aan de macht te komen en te blijven.
Als er een nieuw cultuurpaleis gebouwd moet worden en Tiddo daarvan het publieke gezicht wordt terwijl Lux de tegenstanders representeert, komt het, mede doordat er privé ook de nodige rivaliteit tussen de heren is, tot een climax.
Monkhorst is een kundig schrijver, zijn dialogen zijn ijzersterk en je ziet beide heren, en de dame, voor je. Hoewel het een bijna klassiek thema is, twee mannen vechten om een vrouw, is het, door het politieke uitgangspunt, heel actueel. Het beeld wat van de politiek geschetst wordt, is niet bepaald vrolijkmakend, leugen, bedrog en machtswellust overheersen en lijken eerder norm dan uitzondering.
Aan het eind van het boek ontdekte ik tot mijn verbazing dat de schrijver de afbeelding van het kunstpaleis wat op de voorkant van het boek staat, zelf ontworpen heeft voor een ideeënwedstrijd voor het tijdschrift Kridelahé in 2010. Het cultuurpaleis dus waartegen een van de hoofdpersonages in zijn boek zo ten strijde trekt en wat met zoveel leugen en bedrog tot stand komt. - Monkhorst was ook gemeenteraadslid in Den Haag maar dan in de jaren negentig van de vorige eeuw. - Er duiken dan ook regelmatig bestaande gebeurtenissen, plaatsen en personages op tussen de fictieve personages en verhalen, wat het tot een intrigerend geheel maakt.
ISBN 9789062659142 | Paperback | 261 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | april 2016
© Willeke, 13 mei 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
