Sterre van Rossem
Een smaak van liefde
In het eerste verhaal wordt een oudere dame bezocht door drie wezens die engelen blijken te zijn. Ze bieden haar verschillende mogelijkheden om haar aardse leven te verlaten. Het verhaal begint heel gewoon: mevrouw de Groot is jarig, en hoopt tegen beter weten in dat er iemand op visite zal komen. Het vreemde begint als er gebeld wordt. Het is zo apart dat mevrouw de Groot de bezoeker nog een keer laat bellen: ze verwacht immers niemand? Het is een dame, Gabriella genaamd. Ze heeft een klembord in de hand en begint een heel vreemd verhaal over Tijd, over tijdstranen en beleggen in een wolkenbank. Niet vreemd dat mevrouw de Groot er niets van begrijpt. Ze moet blijkbaar ergens voor kiezen, maar waarom, en wat? Gelukkig komen er nog twee bezoekers, Michiel en Urielis, van wie eentje een voorproefje kan geven van wat de keuze kan zijn. Met zulke namen is de afloop van het verhaal geen verrassing meer, het verlangde kopje thee zal mevrouw de Groot niet meer nodig hebben.
Nog minder verrassing biedt het volgende verhaal, waar de ik-figuur in een droogtrommel dreigt te verdwijnen. In dit verhaal is de humor belangrijker: we zijn allemaal wel eens op zoek naar sokken die op raadselachtige wijze verdwijnen. Voor het antwoord lees dit grappige verhaal, dat u naar het land van Dever Lorenwas brengt.
We moeten het natuurlijk ook even over het titelverhaal hebben. Ik twijfel… is het een aanrader of juist niet voor iemand die van chocola houdt? Het is een romantisch verhaal, natuurlijk onrealistisch, maar wel leuk verzonnen.
Is er een gemene deler in al deze verhalen? Ze zijn niet realistisch, hebben ofwel een magisch tintje, of wel een absurde wending, en worden in een eenvoudige taal verteld. Ze zijn niet altijd even vrolijk, eigenlijk behalve de eerste paar helemaal niet. De meeste verhalen eindigen pessimistisch, of tragisch, zoals ‘in de zoon van de sterren’. Het geheel biedt een sombere blik op de wereld, waar het heel soms toch ook wel goed toeven is.
‘Wisselboeken?’
Het meisje knikte. ‘Dat doen ze in Europa,’ verzuchtte ze alsof het om een magisch land ging. 'Je zet een aantal boeken in de kast, en mensen die langskomen kunnen een oud boek dat zij niet meer lezen inleveren tegen een oud boek dat in de kast staat. Zo heeft iedereen altijd iets nieuws. En de zooi van de een is de aanwinst van de ander.’
Zou ‘een smaak van liefde’ ook een wisselboek worden?
Sterre van Rossem (1984) studeert cultural analysis in Amsterdam, maar verblijft veel en vaak in New York. Ze schrijft korte verhalen en treedt op als verhalenvertelster en performer met het artiestencollectief Furthur Labelz
ISBN 9789044613735 | Paperback | 174 pagina's | Uitgeverij Prometheus | november 2010
© Marjo, 31 juli 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
