Spinnenverdriet
Simone Lenaerts

Wie meer verwacht in de stijl van 'Zeewater is zout ...' komt bedrogen uit. Dit tweede boek van Lenaerts is totaal anders. Natuurlijk zijn er overeenkomsten, een schrijver stopt nu eenmaal altijd iets van zichzelf in een boek, dus we komen het katholicisme en het socialisme tegen, als ook de bekrompen sfeer van de jaren vijftig en zestig.  Maar in dit boek ontbreken de sappige Vlaamse dialogen, Lenaerts ontpopt zich als een verhalende verteller, en omdat het verhaal ook nog gebaseerd is op een ware gebeurtenis krijgt dit boek de sfeer van verhalende non-fictie.

De ware gebeurtenis is een moord: een vrouw vermoordt haar man. Maar het is niet zo simpel als het lijkt: uit het proces blijkt dat de vrouw niet anders kon. Voor haar was moord de enige uitweg uit een vreselijk leven. Maar ja, is moord ooit gerechtvaardigd? Kun je een mens van het leven beroven en dan vrijuit gaan? Dat zijn de thema's die Lenaerts aanpakt in dit boek.

Het verhaal:
Als ze al neigt naar de middelbare leeftijd, haar man van haar weg is en haar dochter uit huis, schrijft Linda Relecom een verhaal en zendt dat in voor een verhalenwedstrijd. Dat verhaal over vakantieherinneringen wordt geplaatst in de krant. Odette Olbrecht leest het. Het roept ook bij haar herinneringen op. Ze neemt contact op met Linda. Als tieners waren zij vriendinnen, maar nu heeft Linda helemaal geen zin om een soort reünie te houden. Ze verandert van gedachten als ze hoort dat Nelly Serneels al een jaar of tien inwoont bij Odette.
Odette wil het verhaal vertellen van Nelly's noodlot. Een noodlot dat al begint in de tijd dat zij met z'n drieën bevriend waren. Aanvankelijk alleen Linda en Nelly. De laatste bewonderde Odette, die haar op haar beurt niet zag staan.

'Telkens wanneer ze voor de spiegel aan de binnenkant van haar kleerkast met haar ogen haar lijf afzocht, en mat, kreeg heel lage eigendunk toch weer de overhand. Het te kleine hoofd, in verhouding tot de geblokte romp, die twee broodjes van borsten. En wat als ze op haar eten lette? Ingevallen wangen en een verzakt mondje, terwijl haar lijf vanaf haar heupen niet aan de minste erosie onderhevig leek.'

Odette was anders:

'Odettes volle lippen en haar vurige, donkere ogen, alsof een natuurlijk zwart streepje om haar oogleden zat, wat met ene potlood aangezette omlijning bij haar overbodig maakte. Het bestudeerd warrige, opgestoken haar, of soms de twee ondeugende vlechtjes, die vrolijk mee zwiepten op de maat van haar voetstappen.'

Lenaerts gaat verder met vertellen hoe de drie meiden ouder worden en hun levens invullen. Daarbij komen bovengenoemde thema's aan de orde. Een lang voorbetoog voordat we eindelijk uitkomen bij het leven van Nelly en haar man Alex. De man is de enige zoon van een claimende moeder, die de twee jonggehuwden niet loslaat. Niets is goed genoeg voor haar zoon, zeker deze vrouw niet. Hoe Nelly getergd wordt en hoe ze tot haar daad komt, het wordt allemaal heel aannemelijk gemaakt. Toch: waarom neemt de een haar toevlucht
tot moord en neemt een ander andere maatregelen? Moeten wij als lezer de voorgeschiedenis als excuus accepteren?

Het is geen geheim: Nelly wordt veroordeeld en komt in de gevangenis. Maar Lenaerts is nog niet klaar met haar verhaal: waarom immers eerst Linda en Odette lanceren als zij geen rol meer zouden spelen?
Zo blijkt het tenslotte een soort raamvertelling te zijn, het verhaal van Nelly, omlijst door het verhaal van Linda. Niet los van elkaar, maar verweven. Een roman dus toch, over liefde en wraak, over het noodlot, dat onontkoombaar blijkt. Lenaerts tweede boek: anders dus, maar zeker niet minder.

ISBN 9789044514988 | Hardcover | 254 pagina's | Uitgeverij De Geus | oktober 2009

© Marjo, 22 februari 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer: