Piet Meeuse
Categorie: Recensies Volwassenen
Het kraaien van de haan
'Ik ben geboren in Schotland als Joseph Moynihan, roepnaam Joe. Dat was in 1997. '
Joe gaat klassieke talen studeren, in Edinburgh, waar hij ene Patrick leert kennen. Via zijn vriend raakt hij betrokken bij een experiment. Tijdreizen. Patrick vraagt hem om terug in de tijd te reizen naar Israël, en daar een poging te wagen om Jesus te leren kennen. Hij zou moeten aantonen dat religieuze mythen geen feitelijke basis hebben. Met het idee in zijn hoofd dat als hij het niet zou doen een ander het wel deed, besluit Joe er op in te gaan. En zo gaat hij Aramees leren, om tenslotte in Palestina te belanden, als een schaapherder, op weg naar Galilea. Inderdaad leert hij Jesus kennen, hij belandt zelfs in diens kring van apostelen, want Joe blijkt Judas te zijn.
Wat er verder allemaal gebeurt, daar vertel ik niets over. Veel te leuk om dat zelf te lezen!
De schrijver van het verhaal begint met vertellen dat hij in Efeze zit te schrijven, in de eerste eeuw van onze jaartelling. Hij schrijft het verhaal van zijn avontuur op, twintig jaar na dato. Duidelijk is dus wel dat hij, als Judas, geen zelfmoord gepleegd heeft. En ook dat hij niet teruggekeerd is in zijn eigen tijd, 2024.
Tijdreizen, een ongelooflijk idee. Boeken vol kan je schrijven als je bedenkt wat het kan betekenen om terug in de tijd te gaan. Kun je de geschiedenis veranderen? In hoeverre zijn de dingen die je doet van invloed?
Jesus zelf zegt ergens: 'Het verleden is niet belangrijk, de toekomst is niet belangrijk. Je leeft nu. Daar gaat het om.'
Hij is evenwel niet voor niets de profeet die de Verlosser genoemd wordt geworden in de overleving, er moet iets zijn! Het levert weer voldoende stof voor allerlei spelletjes met de werkelijkheid zoals wij die kennen, en alle werkelijkheden die mogelijk zouden kunnen zijn.
Het is een boek met wel degelijk een serieuze ondertoon, maar je zit constant met een glimlach op je gezicht als je dit leest. Niet voor niets wordt er regelmatig verwezen naar Monthy Python en is het lied 'always look on the bright side of life', iets wat steeds terugkeert. Hilarisch is het. En tegelijk lezen we stukjes als deze:
' Ik weet nog dat ik daarover lang heb liggen nadenken die nacht en dat ik tot de conclusie kwam dat dat de achilleshiel was van ieder 'waar geloof':
het kon zichzelf niet relativeren. Daarom kon hij ook niet lachen toen ik de slappe lach kreeg onder die eiken. En daarom liepen religieuze conflictenaltijd uit op haat en bloedvergieten. De irrationele zekerheid van het geloof voelde zich bedreigd door de lach, want lachen was een soort exorcisme: een heilzame kramp waardoor alle valse zekerheden schoksgewijs werden uitgedreven.'
En als je denkt dat de fantasie -realistisch als je het concept van tijdreizen wil geloven!- op is, dan heeft Piet Meeuse nog iets leuks in petto.
Een heerlijk en verrassend boek!
ISBN 9789023457992 | Paperback | 158 pagina's | De Bezige Bij | mei 2010
© Marjo, 01 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
