P.F. Thomése
De onderwaterzwemmer
De veertienjarige Tin probeert met zijn vader in het laatste oorlogsjaar over een rivier naar bevrijd gebied te zwemmen. De jongen haalt de overkant, de vader is spoorloos verdwenen. Tin denkt of hoopt eigenlijk, dat zijn vader het ook gehaald heeft en nu ergens heel ongerust op de jongen wacht. Heel langzaam dringt tot hem door dat zijn vader niet meer terug zal komen. De schrijver laat in het midden of de jongen denkt dat zijn vader dood is of niet. Door de reacties uit de omgeving moet de jongen dat uiteindelijk wel geloven, maar hij wil er eigenlijk niet aan. Als zijn vader dood is, is hij daar dan schuldig aan? Zijn moeder laat hem dat wel voelen, er is voor haar wel degelijk sprake van dood door schuld! Onterecht en ongegrond, dat weet zij ook, maar toch. Tin moet met dat schuldgevoel leven of zoals de schrijver het heel mooi verwoordt:
Tin heeft zijn eigen geschiedenis, al is het hart daaruit verdwenen, waardoor zijn verhaal nooit een verhaal wil worden. Iets wat ontbreekt kun je niet denken, je kunt er alleen iets omheen bedenken. Hij benijdt het gemak waarmee Jean-Luc zijn verleden presenteert, de situaties tot in details invult en het met al die woorden van hem een ontzagwekkende rijkdom verleent, terwijl hij zelf vooral schuld en verwarring en gemis voelt.
Dit citaat uit het boek, laat meteen de mooie schrijfstijl zien die de auteur gebruikt. Ik vind het altijd heerlijk als een roman iets ongrijpbaars bezit en tegelijkertijd een heel invoelbare dagelijks situatie beschrijft. Dat is wat Thomése doet. Op website van de uitgever lezen we uit een recensie van het Noordhollands Dagblad over dit boek: "Er is geen ongrijpbaarder schrijver in het Nederlandse taalgebied dan P.F. Thomése. Net als je denkt, dat je hem nu wel kent, komt hij weer met een boek dat totaal anders is. Nu eens platvloers en hilarisch, dan weer verstild en ontroerend."
Mooier kan ik het niet beschrijven voor wat dit boek betreft.
Tin probeert zijn verdere leven zo normaal mogelijk in te vullen. Hij krijgt een vrouw en een kind. Met zijn vrouw Vic gaat hij de reis van HAAR leven maken. Ze doen dit zonder hun tienerdochter Nikki. Voor Tin bestaat zoiets als de reis van je leven niet meer maar hij gaat mee, niet wetende welk noodlot er opnieuw dreigt. In die situatie begint de lezer te beseffen wat er al die tijd in Tin heeft geleefd.
Ten slotte komt Thomése met een verrassend en indringend einde van het verhaal. Als lezer voel je en weet je dan dat één gebeurtenis uit je jeugd je hele leven kan bepalen en sturen. Hoe je over zaken denkt, welke beslissingen je wel of niet neemt en hoe anderen zich daardoor tot jou verhouden. Misschien zelfs wel in hoeverre je in staat bent je eigen leven te leven als je al heel vroeg in je leven een verlies te verwerken krijgt en met een gemis moet leven en een verstoorde geschiedenis opbouwt. Als daarbij door een mens ook nog een levenslang schuldgevoel wordt ondervonden, dan verloopt je leven misschien wel zoals dat van de hoofdpersoon Tin.
Een boek waarover je als lezer nog lange tijd na blijft denken.
Over de auteur: P.F. Thomése is een van de veelzijdigste schrijvers van ons taalgebied; romancier, essayist, polemist, verhalenverteller, ironicus en scherp cultuurcriticus: onverschrokken en trefzeker en altijd weer verrassend. Een taalvirtuoos in elk genre dat hij beoefent. Veelvuldig genomineerd en bekroond met onder meer de AKO Literatuurprijs en de Bob den Uylprijs, en in meer dan twintig talen vertaald.
ISBN 9789025444310 | Hardcover | 256 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | april 2015
© Ria, 11 juni 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
