Martin Schouten

Toon alleen recensies op Leestafel van Martin Schouten in de categorie:
Martin Schouten op internet:

 

Het meisje met het hoofddoekje Het meisje met het hoofddoekje


Met op de achtergrond de aanslagen in de metro van Londen, de aanslag in New York en de moord van Theo van Gogh, allemaal voorvallen die je kunt relateren aan godsdienst, is dat waar dit boek over gaat: godsdienst. In al zijn vormen.
De hoofdpersoon is een, van afkomst gereformeerde, reisverhalenschrijver, alleenstaand, past af en toe op zijn kleinzoon. Hij reist soms voor zijn boeken, maar houdt zich vooral bezig met alle verschijningsvormen van geloven. De uitingsvormen van een geloof wijst hij af: kerkgang, rites, aangepaste eetgewoonten, hij vindt het allemaal niets. Des te meer intrigeert hem dat meisje in de buurtwinkel, dat op een dag met een hoofddoekje om haar mooie haren verschijnt. Hij bouwt een band met haar op, noemt haar Shahara, en hoort over de problemen die ze thuis heeft, vooral met haar broer, die steeds verder islamiseert. Die broer bedreigt onze schrijver zelfs.
Behalve met dat meisje gaat hij om met de joodse boekhandelaar, Jacques, en deze contacten plus de slechte verstandhouding met zijn familie is een bron van herinneringen en overdenkingen. En dan is er nog de man die hij Zandman noemt, een geheimzinnige man die zijn tijd doorbrengt in warenhuizen, gefascineerd als hij is door ‘de kathedraal voor een volk van klanten’ (Emile Zola).
Hij gaat een artikel schrijven over Mohammed B., een gefingeerde biografie over zijn daad.
Terwijl de man een rustig leventje probeert te leiden met al deze personages om zich heen, loopt de boel zijns ondanks toch uit de hand...

Een roman die je aan het denken zet. Vooral de relativering, het voornaamste thema in deze roman, is iets waar we ons allemaal eens mee bezig zouden moeten houden. Maar ja, dan die afloop…
En wat betekent in vredesnaam die in niet bij elkaar horende situaties terugkomende zin: ’Mijn schoonzus is overleden vorig jaar.’?

‘De pizza van het christendom werd gebakken in Nicea en Augustinus was de kok die hem heeft vervolmaakt. Die pizza werd gegeten in christelijke eetgelegenheden die hier als kerken bekend zouden raken, met een boel theater eromheen, schilderijen aan de muur, beeldhouwwerk, koorzang, orgelmuziek en zeven sacramenten, je kon echt je plezier niet op. Calvijn wilde de pizza zonder poespas, schafte het theater af en bracht de zeven sacramenten terug tot twee.’


ISBN 9789046803448 | Paperback | 224 pagina's | Nieuw Amsterdam | januari 2008

© Marjo, 08 augustus 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: