Linda Olsson

Toon alleen recensies op Leestafel van Linda Olsson in de categorie:
Linda Olsson op internet:
 

Herinnering aan de liefde Herinnering aan de liefde


‘Het was donderdag en ik maakte soep’.


Wat een simpel zinnetje al niet aan betekenis in zich kan herbergen. Het is de beginzin, en de lezer heeft nog geen idee.
De ik-persoon is een vrouw van bijna middelbare leeftijd. Ze is arts, maar praktiseert slechts af en toe, als het nodig is. Deels omdat ze er geen behoefte aan heeft, deels omdat ze zich niet in haar geboorteland, Zweden, bevindt, maar in Nieuw-Zeeland. Daar is ze vijftien jaar geleden naar toe gevlucht. Ook besteedt ze haar tijd liever aan het verzamelen van objecten, aan het strand en daar dan dingen mee te maken. ‘De kunstenares’ noemen ze haar ook wel. Ze woont alleen, met verderop een buurman, met wie ze verder weinig contact heeft.

‘Toen ik er over nadacht, besefte ik dat alles wat er ooit in mijn leven was gebeurd - zelfs voor mijn geboorte - had bijgedragen aan waar en wie ik ben. Weloverwogen keuzes bestaan niet. Daar was ik intussen zeker van.  [...] Je kunt niet teruggaan in de tijd en je kunt niets ongedaan maken. Dus het idee van een vrije keuze had geen betekenis meer voor me. Ik geloofde er niet meer in.’


Ach, ze heeft het best naar haar zin, en het verleden, ze denkt er af en toe aan terug - zo kan de lezer lezen wat er allemaal gebeurd is. Ze wil wel vergeten, maar de komst van een eenzame jongen van een jaar of zeven in haar leven roept van alles op. Ika woont bij zijn oma en heeft het daar niet goed. Hij is misschien wel autistisch en zit regelmatig onder de blauwe plekken.

‘Ik kan je kind zijn. En je broer, als je dat wilt.’
Zijn blik bleef halsstarrig op zijn lege bord gericht.
‘Zou je dat willen?’ vroeg ik, fluisterend omdat ik mijn stem niet helemaal vertrouwde.
‘Weet je Ika, dat zou het mooiste zijn wat me kon overkomen. Het allermooiste.’


Ze wil hem helpen, omdat er voor haar niemand was om haar te helpen. Maar de tegenwerking is groot: de oma, en de instanties, je kan niet zomaar een kind van een ander in huis nemen. Gelukkig krijgt ze ook hulp.

Het is een onrustige periode, vol herinneringen aan een traumatisch verleden die ze nog niet verwerkt heeft.
Linda Olsson beschrijft het proces van loutering en verwerking op een prachtige invoelbare manier. De herinnering aan liefde, die ze tot nu toe ver weg had willen stoppen,  kan nu een liefdevolle herinnering worden. Maar of het voor de jongen ook allemaal zo goed afloopt...

Prachtige psychologische roman met flashbacks die cursief staan.


ISBN 9789022960455 | Paperback | 272 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | april 2014
Vertaald uit het Engels door Josephine Ruiterberg

© Marjo, 11 november 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: