K. Schippers
Op de foto
Twee mensen, Abbie en Jan, zijn in de bergen en willen wel eens samen op de foto. Ze vragen een willekeurige voorbijganger om dat waar te maken. De man is hen graag ter wille en maakt ook nog een foto met zijn eigen toestel.
Een onbeduidend voorvalletje zou je denken, maar dit is het begin van een reeks gebeurtenissen die je alleen verzint als je K. Schippers heet.
Abbie, die overigens onderzoek doet bij peuters naar het moment waarop gebrabbel betekenisvol wordt, heeft in haar huis iemand achtergelaten die op de kat past, maar aan wie ze ook gevraagd heeft om de fotorolletjes alvast af te laten drukken, want ‘niets is prettiger dan wanneer je bij terugkomst in je eigen huis meteen ziet waar je net vandaan bent gekomen.’
Yvette doet dat netjes, maar zij ziet dat die ene foto meer is dan een gewoon vakantiekiekje. Zij kent de fotograaf. de bekende Alain Dubout, en ze bedenkt samen met haar vriend een plan om de foto te verkopen. Er zijn er toch twee, Abbie zal dat niet merken. Het gaat niet om een klein beetje, het kan al gauw 40.000 euro opbrengen, denkt de veilingmeester waar ze contact mee opnemen.
Alain Dubout is beroemd om zijn letterserie, zesentwintig letters van het alfabet heeft hij al op de foto staan, en dit was de zevenentwintigste…
Dat kan niet zul je zeggen, er zijn er geen 27. En dat is precies waar de magie toeslaat.
Ineens is er een speurtocht naar die letter die ‘oks’ genoemd wordt. Er is een schoolklas die nieuwe letters verzint en tekent, en Abbie en Jan zien in Londen toevallig in het veilinghuis ‘hun’ foto. Intussen is de fotograaf verdwenen en komt de datum van de veiling dichterbij.
Opnieuw een verhaal dat je meeneemt langs allerlei toevalligheden die grote gevolgen hebben. Vreemde en tegelijk zulke normale scènes maken het verhaal. Schippers schrijft in een duidelijke recht toe recht aan stijl, en roept tegelijk magische situaties op. Iemand wil een oorbel maken - van een schaduw; Abbie koopt een handschoen - met de kaart van Londen er op geborduurd; de kinderen tekenen letters – nieuwe letters. Taalgrapjes zitten niet alleen in woorden en zinnen maar ook in de vorm.
‘…schaduw van wat?’ vraagt Rob. ‘van een hand of een doos…?’
‘…of van een gebouw of een plein…’
‘…en wat geven die drie stipjes na dat plein eigenlijk weer?’ vraagt Rob.
‘De stilte,’ zegt Yvette, ‘hoor maar. ”..” dan wordt er niets gezegd.’
‘…zo van, je kunt iets zeggen, en toch doe je het niet?’
Als je ook maar een beetje nadenkt bij de gewoonste dingen in het dagelijks bestaan, dan raak je bevreemd door de magie van het leven. Dan kun je een boek als dit schrijven.
En de lezer geniet. En denkt na.
ISBN 9789021442099 | Paperback | 184 pagina's | Querido | april 2012
© Marjo, 19 september 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
