Haruki Murakami
Spoetnikliefde
We leren eerst de ik-figuur en de 17 jarige Sumire kennen. Sumire is een jonge vrouw die nog niet weet wat ze eigenlijk in het leven wil. Ja, ze wil schrijven, romans schrijven; ze is al aan eentje bezig, maar haar ontbreekt nog het zelfvertrouwen. Ze weet niet of ze wel genoeg talent heeft. De leerkracht die ze vaker in zijn appartement opzoekt en die met haar de passie voor boeken deelt, vindt dat er in haar schrijfsels, die ze hem laat lezen, een verborgen talent schuil gaat. De nog niet ontwikkelde omhulling verbergt een kern die er mag wezen. Sumire kan alleen met hem over zulke zaken praten, niet met haar leeftijdgenoten; die snappen het niet.
Alles gaat zo zijn gangetje, totdat ineens Miu in haar leven opduikt. Miu zet met haar verschijning het leven van Sumire volledig op haar kop. Dat ze haar uitstraling compleet verandert, is maar het minst ingrijpende. Miu krijgt Sumire in haar macht. Sumire gaat voor het bedrijf van Miu, een intermediair tussen wijnboeren en restaurants werken. Sumire wordt totaal gefascineerd door de oudere, maar nog steeds mooie vrouw. Het gaat mis als Miu Sumire op reis neemt naar Europa (het verhaal speelt zich af in Japan) en Sumire ineens spoorloos verdwijnt als ze een vakantiehuisje op een Grieks eiland betrekken. De leerkracht krijgt een telefoontje van een radeloze Miu. Hij besluit op aandringen van Miu meteen af te reizen naar dit Grieks eiland. Het wordt een vergeefse en vruchteloze zoektocht. Wel leert de leerkracht het geheim van deze vrouw kennen. Is dat de reden dat Sumire is verdwenen?
Murakami zet de personages uitstekend neer; je gaat volledig met ze mee, zowel de jongere alswel de oudere. Hij is ook vindingrijk in zijn stijl, waardoor dit boek een waar plezier wordt voor een lezer om te lezen. Murakami maakt heel invoelbaar hoe de levens van deze mensen in het moderne Japan drijfijs zijn geworden, losgeslagen van de grote massa, wegdrijvend op hun eenzaamheid. Zonder dat ik een ander boek van deze schrijver heb gelezen, heb ik het sterke vermoeden dat dit thema als een rode draad door zijn werk heengaat. Het is ook het thema van de Japanse horrorschrijvers van dit moment.
Murakami weet de spanning van de zinderende passie in de hoofden van de hoofdrolspelers ook tot het haast ondraaglijke op te voeren. Daarom is het zo jammer, dat hij Sumire aan het einde toch laat terugkeren. Dat is een ontkrachter van de eerste orde, als hij haar onvindbaar had gelaten, zou de lezer zelf als drijfijs mee naar de oneindigheid gedreven zijn, nu wordt hij onbevredigd door niet alleen het onder de levenden roepen van Sumire, maar wordt ook opgezadeld met de wetenschap dat de leerkracht van haar alsnog krijgt te horen wat er in de tussentijd is gebeurd, maar de lezer niet. Ik leef liever als lezer met het raadsel van haar verdwijning, dat de roman juist de immense proporties geeft, dan dat er een alles dichtslaande opheldering komt. Daarom is de mededeling dat die opheldering op handen is volslagen overbodig. Desondanks een aanrader.
ISBN 9047102916 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | 2006
© Roel, juli 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
