Gerbrand Bakker

Gerbrand Bakker op internet:
 

De omweg De omweg


Een vrouw alleen komt aan in een afgelegen boerderij ergens in het Noorden van Wales, in de buurt van Mount Snowdon.  Het is vrij snel duidelijk dat ze op de vlucht is voor iets, maar wat dat is, daar krijgt de lezer slechts af en toe wat aanwijzingen voor, en daar moeten we het mee doen.  Heeft het te maken met de oom waarover ze af en toe iets vertelt? Die oom vertelde haar dat ze moest doen wat ze moest doen. ‘Goed kijken en nadenken.’

Doordat ze in de eerste dagen daar gebeten wordt door een das - ‘Een das? Dat kan niet!’ Zegt iedereen, die er van hoort - leert ze de huisarts in het dorp kennen. Een vreemd type. Maar dat zijn alle mensen die ze tegenkomt. Typetjes, zoals ze dat zelf ook is. Ze houdt, - of is het hield? - zich bezig met Emily Dickinson,  van wie we regelmatig citaten lezen.

‘since nothing is as real as ‘thought and passion’, our essential human truth is expressed by our fantasies, not our acts.’


Elf  niet al te lange hoofdstukken lang volgen we de vrouw, die vooralsnog geen naam krijgt, en in hoofdstuk 12, is een man de verteller. Ook hij is lang naamloos, maar het is duidelijk dat hij de echtgenoot van de vrouw is. Hij is haar kwijt, en hij wil haar terug, zeker als hij later per ongeluk hoort wat een eventuele reden zou kunnen zijn dat ze vertrokken is. Af en toe keert de schrijver terug naar het verhaal van de man, maar het verhaal van ‘de omweg’ is dat van de vrouw, in haar eenzame bestaan in Wales, met de schapen en de ganzen. Met de das, waarvan niemand gelooft dat ze die echt gezien heeft. En met de huisbaas die wel een naam heeft, maar die ze liever niet ziet.
En dan komt er een jongen op haar weg. Een jongen met een hond. Aanvankelijk wil ze dat hij weg gaat, maar als hij dat niet doet, lijkt ze hem te accepteren. Haar leven lijkt weer op een huisje-boompje-beestjebestaan.
Maar de wereld is niet simpel, het leven is niet regelbaar. Je kan wel denken dat je eigen baas bent, maar zolang er mensen bij betrokken zijn, kan alles zomaar anders lopen als je gedacht had.
Ook de vrouw zal steeds haar idee over de toekomst bij moeten stellen.

Het is een echt Gerbrand Bakkerverhaal: hij vertelt langzaam en klein, zonder overdreven bewoordingen, maar recht toe recht aan. Het is alsof er niets gebeurt, maar er gebeurt heel veel. Bakkers stijl is eenvoudig, met oog voor details, met de welhaast typische dialogen, en met eenzelfde thematiek als in de voorgaande boeken: de eenzaamheid druipt van de pagina’s, als ook de liefde voor de natuur.
Nog een paar Bakkerdingetjes: Er wordt een tuin onderhouden en er is een homoseksuele agent.
Een tragisch verhaal, met af en toe een lichtpuntje, waarbij ik niet ga verklappen wat de uitkomst is.
Het is prachtig, geniet ervan!

'Vakantie?' vroeg de apothekersvrouw
‘Nee,’zei ze.
‘Duits?’
‘Nee.’
‘Zere voet?’
‘Ja.’
De apothekersvrouw handelde de verkoop verder zwijgend af.’


ISBN 9789059362949 | Gebonden | 228 pagina's | Uitgeverij Cossee | september 2010

© Marjo, 01 oktober 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: