Het boek van de zomers
Emylia Hall

Als op een dag de vader van Beth Lowe belt, om te vragen of hij eens langs kan komen, is Beth erg verbaasd. Ze woont al twaalf jaar in Londen, waar ze na de kunstacademie werk gevonden heeft in een kunstgalerie, en haar vader komt eigenlijk nooit op bezoek. Hij woont in Devon en zit het liefst de hele dag op zijn kamer tussen de boeken. Ze kunnen best met elkaar overweg, maar er zijn dingen waar ze niet over praten. Het is bepaald bevreemdend dat hij nu zomaar belt en wil komen. Maar ze doet haar best: maakt haar appartement schoon, doet de boodschappen voor een maaltijd en zet bloemen neer.

Bloemen die de prullenbak in zullen gaan, want al snel blijkt dat haar vader niet voor niets is gekomen: hij heeft een pakketje bij zich, geadresseerd aan Erzsébeth Lowe, waarvan ze alle twee de herkomst kunnen raden. Ooit was ze die Erzsébeth, ja, maar nu al jaren niet meer. Haar vader wéét dat ze er niets meer mee te maken wil hebben, ze wil het pakje niet, en toch staat hij daar. Ze is teleurgesteld, en boos, en haar vader pakt zijn spullen en verdwijnt. Met achterlating van het pakje.

Wat zit daar dan wel in? Ik kan best verklappen dat Beth het open zal maken, anders was er weinig verhaal. Ze treft er een fotoalbum aan, een boek dat heet:  ’Boek van de zomers’. Zeven zomers lang was ze, toen ze een tiener was, een paar weken in Hongarije, het land van haar dromen. Dromen die ze wilde vergeten, maar nu komt alles terug: bij iedere foto zit een verhaal. Ze beleeft de zomers opnieuw.
En Beth kan er niet langer omheen: ze moet beslissingen nemen die ze nooit gedacht had te moeten nemen.

Het is een roman over een puber die de liefde leert kennen, in een ver land: de omgeving is anders, de mensen om haar heen zijn anders, natuurlijk valt ze als een blok, voor het land, voor de jongen. Maar steeds komt aan de zomer een eind, en die ene keer wel heel abrupt. 
Het verhaal zit goed in elkaar, wordt prettig gedoseerd, en gaat diep in op de beweegredenen van Beth. Zo wordt het puberleven heel invoelbaar beschreven, en begrijp je haar doen en laten, ook als je als volwassene haar daden kinderachtig zou vinden.

Het leest lekker weg, al had er best wat meer spanning in gemogen. Maar voor op het strand of zo? Prima! Het is tenslotte een zomerboek.

ISBN 9789022961919 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij Orlando | april 2013
Vertaald uit het Engels door Miebeth van Horn Met interview en leesclubvragen

© Marjo, 15 juni 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het boek van de zomers
Emylia Hall

Op een vrijdagmorgen krijgt Beth bezoek van haar vader die ze lang niet gezien heeft en met wie ze ondanks hun innige band in haar vroege jeugd, een afstandelijke relatie heeft. Vroeger was dat wel anders;

”We konden geweldig goed met elkaar overweg; het had er alle schijn van dat we gelukkig waren. Tegenwoordig gaan we op andere voorwaarden met elkaar om. Heel eenvoudig; er zijn dingen waarover we praten en dingen waarover we niet praten. Zolang we die grenzen maar in de gaten houden, gaat alles goed. Het zorgt ervoor dat iets wat een ingewikkelde verhouding zou kunnen zijn, doodsimpel is. Die verstandhouding is niet in de loop van de tijd langzaam tot stand gekomen, maar met een snelle neergang, voortgejaagd door gestolde tranen en verspilde beloftes toen ik zestien was. Sindsdien hebben we een stilzwijgend pact”

Haar vader brengt haar een pakketje en een brief waaruit blijkt dat haar moeder, die in Hongarije woont is overleden. Met die moeder, Marika, heeft Beth ook al jaren geen contact meer. Ook dat was  vroeger wel anders, héél anders zelfs. Iets wat pijnlijk duidelijk wordt door het fotoalbum, wat in het pakketje zat wat haar vader bracht. Foto’s van zeven zonnige overvloedige zomers, zorgvuldig door haar moeder in een door haar zelf beschilderd album geplakt. Foto’s die Beth terug brengen naar haar jeugd, toen ze nog Erzsi heette. Toen Beth negen was vertrok Marika naar Hongarije.

Als lezer verbaas je je sowieso al dat ze zo lang bij de rustige kalme David is gebleven. Zij is in álles zijn tegendeel, kleurig, uitbundig en excentriek. Een bohemien. Als ze zich in haar vaderland Hongarije vestigt met de kunstenaar Zoltán komt dat nog meer tot uitdrukking dan in het grijze Engeland. Dwars door de pagina’s heen zie je haar voor je, met haar ruisende kleurige  rokken, haar  zwarte wilde haren met bloemen er in, haar geborduurde blouses, haar rinkelende armbanden. Je voelt haar overrompelende schoonheid en persoonlijkheid. Erzsi  adoreert haar moeder. Iedere zomer logeert ze bij Marika en Zoltá. De rest van haar jaar staat in het teken van het terugkijken naar én verheugen op die zomers. Dat heeft niet alleen te maken met Marika, maar ook met Tamás, de buurjongen, voor wie haar verliefdheid met het jaar sterker wordt. Het lijkt uit te groeien tot een echte liefde, tot er op haar zestiende iets gebeurd wat haar relatie met Marika, én met haar vader ingrijpend veranderd. Niets wordt meer wat het was als voor die dag.

Als dit boek íets doet, is het je laten verlangen naar de zomers uit je jeugd. Warme lome zomers. Hongaarse zomers in dit geval. Met veel zon en lichtheid, verliefdheid, uitbundigheid, verlangen, wijn, paprika’s, koude kersensoep, papavers, nevelige bosmeertjes en blote voeten. Je zou zo je koffers willen pakken en je willen onderdompelen in die Hongaarse zomers. Een ander sterk aspect van dit boek zijn de personages, met name Marika, die werkelijk van de bladzijdes afspat, en de veel rustigere Zoltan, die op een stille manier heel aanwezig is. Ook de in Engeland achter gebleven vader, die worstelt met zijn steeds verder afdrijvende dochter, zie je  voor je.

De enige, bescheiden, kanttekening bij dit boek betreft de spanningsboog.
Al in het eerste hoofdstuk kom je te weten dat de band tussen Beth en haar vader is verworden toch een formele relatie zonder echte intimiteit. Je weet ook dat de band met Marika, die ze werkelijk adoreerde, volledig is verbroken. Je weet zelfs de datum waarop dat gebeurde, de zevende zomer. Je weet alleen niet wát er gebeurde. Zeven zomers lang gaan we zomer voor zomer, dag voor dag, mee in de vakanties naar Hongarije, maar de dreiging van die dag die komt en waarvan je de datum zelfs  weet, hangt als een schaduw over iedere pagina. Dat kan goed werken, maar af en toe vond ik het iets te dik aangezet, waardoor het mij uit die weelderige lome Hongaarse vakantieroes haalde. Los daarvan is het een heerlijk leesboek wat  wel degelijk ergens over gaat. Over ouders en kinderen bijvoorbeeld, over pijn bij scheiding, over geheimen en vooral over volwassen worden en het leven nemen zoals het is, inclusief alle barsten, breuken en fouten van jezelf en anderen. Een heerlijk boek om in de zomerzon te lezen.

Dit boek is een Orlando leesclub uitgave en bevat leesclubvragen en een interview met de schrijfster.

ISBN 9789022961919 | Paperback | 352 pagina's | Uitgeverij Orlando | april 2013
Vertaling Miebeth van Horn

© Willeke, 19 april 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: