Els Florijn
Categorie: Recensies Volwassenen
Schaduw van de wolf
Op een nacht staat Simon, die tot dan toe niets liet horen, voor Nina’s deur. Hij vraagt hulp, hij zit in de problemen. Maar Nina heeft gene geld, en tenslotte rijdt zij met haar broer naar Italië, waar hun familie woont. Familie waar Nina nog nooit van gehoord had, en waar Simon meer over blijkt te weten. Nina ontdekt dingen waarvan ze niet zeker is of ze het wel wilde weten. Wie was haar vader? Wie is ze zelf? Waarom blijft ze maar dromen, over een wolf in een bos?
Is ze zelf die wolf? Of toch iemand anders? Waar is ze bang voor?
Tenslotte gaat ze de bergen in, wat een louterende ervaring moet worden.
Helaas maakt Els Florijn haar belofte niet waar. Niet wat mij betreft.
‘Laatste nacht’ , haar debuut, vond ik mooi. Het verhaal, en de taal. Maar van dit tweede boek kan ik niet veel maken. Qua taal is het niet bijzonder, en tja, de hoofdpersoon lijkt te zoeken naar zichzelf in dit tweede boek, maar die dromen komen niet goed uit de verf, en de vader ook niet. Vind ik.
ISBN 9789023991700 | Paperback | 189 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | november 2006
© Marjo, 07 september 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Laatste nacht
Er is iemand die regelmatig tegen mij zegt: ‘praten met de mens is het mooiste wat er is’.
Het zou een goede les geweest zijn voor de hoofdpersoon van dit juweeltje.
Op oudere leeftijd, als hij zijn leven overziet, schrijft Steven een brief aan zijn zoon Alex. Die was nog pas vier toen zijn moeder kwam te overlijden en Steven achterbleef met twee jonge kinderen. We beginnen met de jeugd van de kinderen, in deel een.
Zijn huwelijk met Martha was in Stevens ogen een goed huwelijk geweest, hij hield van haar. Maar of dat wederzijds was? Hij wist het niet. Ze was ‘anders’, en Stevens moeder moest haar niet. Dat feit zou nog grote gevolgen hebben. Martha had een huis en geld, waar haar man part noch deel aan mocht hebben, het was een familiebezit. Steven was na haar dood gedwongen een nieuw leven te beginnen, elders. Daar ontmoette hij via de kinderen Judith, een jonge vrouw waar vooral Alex dol op was. Maar toen Steven bij zichzelf ook zoiets begon te voelen, verhuisde hij opnieuw.
In deel twee van het boek is Alex bijna negentien, en Steven komt op het idee, als een laatste redmiddel om zijn wegdrijvende zoon te bereiken, om samen een wandeltocht te gaan maken in Engeland. Naar Land’s End, symbolisch voor zijn onvermogen. Voor hUn onvermogen, want, zegt hij in zijn brief: ‘je lijkt meer op mij dan me lief is.’
De briefstukjes zijn cursief. Naar aanleiding van wat Steven schrijft komen de herinneringen boven. Het is niet duidelijk of hij ook die opschrijft. Hij is wel het vertelperspectief.
Eén keer is Alex dat. Ook al zo’n schokkend tragisch moment dat het leven van een klein jongetje voor altijd tekenen zal.
Een prachtige roman over het onvermogen tot contact, communicatie is niet mogelijk. Vandaar de brief.
‘Wie niet gekend wordt, wordt ook niet vergeten’.
Tragisch… dat is dit verhaal. Een tragiek die je diep raakt.
ISBN 9789023993742 | Paperback | 143 pagina's | Uitgeverij Boekencentrum | maart 2011
Oorspronkelijke uitgave 2003
© Marjo, 03 augustus 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Laatste nacht
“Het duurde een tijd voor ik doorhad dat ik jou meer kwijt was dan ik Martha ooit kwijt was geweest. Er was niets gezamenlijks waar wij vertrouwelijkheid op konden baseren dan alleen dat ik jouw vader was en jij mijn zoon. Ik dacht dat dat genoeg was.”
Het citaat komt uit een brief die een vader naar zijn zoon stuurt. Zijn vrouw Martha stierf op jonge leeftijd en er zit een heel grote kloof tussen vader en zoon en daar willen ze verandering in brengen.
Steven ontmoet een meisje in een boekenwinkel dat hij niet meer laat gaan, ze trouwen. Ze krijgen samen twee kinderen: Alex en Sari. Als Steven 28 jaar is, sterft zijn vrouw Martha en hij blijft met zijn twee kinderen over, één van vier en één van twee jaar. In de laatste nacht van Martha zegt ze tegen Steven dat ze moe is en geen kracht meer heeft. Ze vraagt als laatste aan Steven of hij haar wil beloven dat hij nooit meer zal trouwen en dat zij altijd de enige voor hem zal blijven, hij belooft het. Dan raakt Martha in coma en sterf na een paar dagen. Steven verhuist met zijn twee kinderen. Een nieuw buurmeisje Judith ontfermt zich over Alex. Alex is een verlegen en introverte jongen, hij kan heel goed opschieten met Judith. Judith past veel op hem en vertelt Alex veel verhalen uit de bijbel. Maar Steven vindt dit maar niks en voor een nieuwe liefde is geen ruimte bij hem, daarom gaat hij weer verhuizen.
Als Alex negentien jaar is gaat hij naar zijn oma (Stevens moeder) en hij vraagt haar heel veel over zijn eigen moeder. Daarna gaat hij ook naar Marieta (Stevens zus) en vraagt daar ook heel veel over zijn moeder. Hij vraagt aan ze of ze het niet tegen Steven wilden zeggen dat hij naar hun toe was geweest. Steven vraagt dan aan Alex of hij mee wil op vakantie naar ‘Lands end’, dat wil hij wel. Als Stevens moeder erachter komt dat ze op vakantie gaan belt ze toch maar even om te vragen of het wel verstandig is om op vakantie te gaan omdat Alex bij haar was geweest en heel veel vroeg over zijn moeder, ze gaan toch. Alex wil antwoorden hebben over de dood van zijn moeder maar over de laatste nacht van haar vertelt Steven niks. Tijdens de vakantie zwijgen ze allebei veel. Op den duur vraagt Alex aan Steven: Waarom heb je nooit gezegd dat je niet mijn vader bent? (Dit had hij van zijn oma gehoord.) Steven is geschrokken, want dat is helemaal niet zo. Zijn moeder heeft Martha nooit gemogen en daarom wilde ze hem zo terugpakken. Nadat ze veel gepraat hebben over Martha zwijgen ze allebei weer. Ze beëindigen hun vakantie op de helft en gaan naar huis, bij het treinstation viel of sprong Alex van de roltrap en valt op zijn hoofd. Hij ligt in het ziekenhuis, maar komt er wel weer bovenop.
Het boek is in twee delen gedeeld, één gaat over het overlijden van Martha en het tweede deel van het boek gaat over de vakantie met Alex, in de hoop dichter bij elkaar te komen. De lijn van het boek wordt beschreven in de brief die Steven naar Alex schrijft, en daar omheen wordt het verdere verhaal geschreven. Toen ik het boek begon te lezen moest ik mijn aandacht er heel goed bij houden voordat ik het verhaal snapte. Het boek is dan ook niet chronologisch opgebouwd, het liep door elkaar zodat ik soms in de war raakte. Maar ondanks dat, vind ik het toch een heel mooi verhaal. Het is een boek dat gaat over wantrouwen maar ook over dat je niet zonder elkaar kunt, over het zwijgen van dingen die je eigenlijk moet zeggen en ook over eenzaamheid.
Ik vind dat je daar wel veel van kan leren. In het boek staan een paar symbolische dingen. Bijvoorbeeld: ‘de kamer waarin ze stond was plotseling zo koud als ijs, sneeuw lag op de bank en dik ijs op het glas.’ Dit verwijst naar iets kouds, iets triest. En bijvoorbeeld: ‘…en toen de vrouw. Hij wilde de tekening al doorschuiven, toen iets in de houding van de vrouw hem trof. Ze zat voor een huis, boven aan precies zo’n trap als hij vroeger opliep naar zijn opa toe. De deur achter haar stond open. Ze keek hem recht aan. Haar gezicht was nietszeggend, maar haar houding suggereerde verlatenheid. Martha, dacht hij.’
Wat steeds weer terugkomt in het boek is het zinnetje ‘Steven Josbert, gezond en levend.’ Aan dit zinnetje dacht Steven als hij bang was of als hij ergens niet meer tegen kon. Het verhaal was heel oppervlakkig geschreven, er konden wel wat meer details in. In het boek stonden de dingen die Steven dacht cursief, ik vond dat heel vervelend en het werd er ook heel onduidelijk van. Maar de brief die Steven naar Alex schrijft is ook cursief en ik vind dat juist weer heel duidelijk omdat je dan zag dat het een brief was en niet het verhaal eromheen waarin de brief werd uitgelegd.
Laatste nacht is een heel leuk en mooi boek is dat veel vertelt over de wanhoop van mensen en de eenzaamheid die je soms kan hebben. In dit boek komen ook veel gevoelens van mensen naar voren. Toen ik was begonnen met dit boek heb ik het ook in één keer uitgelezen omdat ik wilde weten hoe het afliep tussen Steven en Alex, of de stilte die tussen hen in zat ook weg ging nadat ze samen op vakantie waren geweest en samen over Martha hadden gepraat. Daarom zou ik dit boek zeker mensen aanraden om te gaan lezen!
ISBN 9789023993742 | Paperback | 143 pagina's | Uitgeverij Boekencentrum | maart 2011
© Karin de Haan, maart 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer: