Eelt
Categorie: Recensies Volwassenen
Als ik me ophang breekt het touw
Al op de eerste bladzijde vermeldt de schrijver:
“Ik was een nakomertje. Was er maar tijdig een auto over mijn verwekker heengereden Dat had mij dit ellendige leven bespaard. Shopenhauer had gelijk toen hij zei dat de mens geen groter geluk kon hebben dan nooit geboren te worden. Toen had ik echter nog nooit van die gozer gehoord, en de slechte boodschap was voor mij een blijde. Vader was dood. Het was voor mij onbegrijpelijk dat mijn zus daarom huilde. Mijn moeder had die plaag niet tijdig naar het gekkenhuis laten gaan. Het hele gezin was door hem mishandeld.”
Later blijkt dat vader de ziekte van Huntington had, waar ook de broer en de zus van de schrijver op een later moment in hun leven aan gaan lijden.
De schrijver blijft na het overlijden van zijn vader over met zijn moeder, waar de band ook al niet bijzonder goed mee is.
“Moeder werd geboren en stierf na eenentachtig jaar vol ellende verdriet en eenzaamheid. Voor haar was het allemaal niet nodig geweest. Haar IQ van omstreeks de tachtig,en haar weinig opgewekte karakter maakte haar innerlijk ook niet echt aantrekkelijk”
Kortom niet echt een plezierige jeugd. De jeugd, en het boek worden echter opgesierd door talrijke kleurrijke ooms en buurtgenoten, luisterend naar luisterrijke namen als Oom Lor, de Sappelaar, Het Wijf en de Pieleman. Opa en grootmoe weten het bestaan van hun kleinzoon nog wel wat op te luisteren, maar dat moet altijd uit het zicht van moeder want die wil met haar familie weinig te maken hebben. Eelt groeit op met het nodige kattenkwaad, het nodige vechten en zo af en toe wat kruimeldiefstal. School is niet echt een succes, en als hij op zijn veertiende niet meer leerplichtig is, begint een lange carrière van twaalf ambachten en dertien ongelukken, waarvan de meeste banen maar een paar maanden duren, al vind hij uiteindelijk toch nog zijn stiel in de sociale woningbouw.
Omdat inmiddels duidelijk is dat de ziekte van Huntington erfelijk is neemt hij zich voor om niet te trouwen en geen kinderen te krijgen, dat eerste lukt niet, dat laatste wel, maar ook in de Liefde blijft het leed hem niet bespaard.
Dit boek heeft als ondertitel “een tragikomische familiekroniek”. Tragiek kan het boek inderdaad niet ontzegd worden, en af en toe betrapte ik me inderdaad ook wel op een glimlach. Vooral bij alle kleurrijke ooms. Maar toch raakte het boek me niet echt. Te zwartgallig misschien, te veel verwijzingen dat het vroeger niet deugde maar nu al helemáál niet. Ik las wat proeflezerrecensies die zéér enthousiast waren, dus ik vermoed het deels aan mij zal liggen en dat dit boek bij andere lezers meer in de smaak zal vallen. Bij mij deed het dat maar matig. Al raakte het een na laatste hoofdstuk over zijn vrouw mij wel. Waarschijnlijk omdat ik dat wat “echter” van toon vond.
ISBN 9789078905462 | Paperback | 246 pagina's | Uitgeverij De Brouwerij | Brainbooks | januari 2011
© Willeke, 28 januari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
