Arthur Umbgrove
Paradise Village
De ik-verteller rijdt daar echter wel. Hij is op de vlucht. Hij heeft niemand vermoord, niemand aangevallen, niemand lichamelijk of geestelijk letsel toegebracht, geen bank beroofd. Hoewel... Hij heeft een fout gemaakt, dat wel, een beoordelingsfout omdat hij niet wilde wachten op gedegen advies, een fout die grote gevolgen heeft gehad.
Hij was de voorzitter van de Raad van Bestuur van OMR, een provinciale bank en verzekeraar van vooral midden- en kleinbedrijf. Hij moest die bank van zijn stoffige imago afhelpen. OMR moest een concurrent worden van de grote, landelijke bedrijven, het moest een internationale uitstraling krijgen. Dat was een kolfje naar zijn hand, hij had lef, hij was ambitieus. Kortom, hij was geknipt voor die baan en had succes. - Enige zelfverheerlijking is hem niet vreemd. - De kans om Larpe, het bloeiende middelgrote bedrijf dat vastgoedprojecten financierde, te kunnen overnemen was een geschenk uit de hemel. De Nederlandse Bank zag geen bezwaar in de overname. De koop wordt gesloten, de overdracht vindt plaats, iedereen is blij. Hij werd gekozen tot bestuursvoorzitter van het jaar...
Maar tijden veranderen, anderhalf jaar later breekt de financiële crisis uit en klapt alles in elkaar. Larpe blijkt een luchtballon, een enorme miskoop, een kat in de zak. En met de val van Larpe stort ook het leven van de verteller in. Hij raakt zijn baan kwijt maar erger nog, hij wordt gezien als de boosdoener, de graaier, de inhalige... Hij krijgt de pers over zich heen en wordt zo erg bedreigd dat hij weg moet. En zo komt het dat hij zichzelf in Amerika aantreft, met zijn zoon Thomas in een open Ford Mustang.
Het verhaal wordt verteld vanuit Thomas en zijn vader, de ik-verteller. Soms richt de ik-verteller zich tot de lezer, hij daagt de lezer als het ware uit. Dit is vooral uit zelfverdediging, om zijn daden te rechtvaardigen, ze goed te praten. De andere keer lezen we de gedachten van Thomas, hoe hij met wijze mildheid naar zijn vader kijkt, hoe hij over zijn vader denkt en... beschermt.
De overgangen van Thomas naar de ik-verteller lopen af en toe niet soepel, maar toch maakt dat het verhaal ook weer heel apart.
Het is een mooi, ontroerend verhaal. Vooral de kinderwijsheid van de elfjarige Thomas raakt je maar ook de worsteling van de ik-verteller en de paniek die soms bij hem toeslaat gedurende zijn vlucht zijn prachtig beschreven.
Thomas is een intelligente, spontane jongen met autistische trekjes. Moeder Marise is altijd met Thomas bezig, probeert zijn leven zo aangenaam en begrijpelijk mogelijk te maken. Zij legt briefjes neer waar op staat wat hij 's ochtends voor het naar school gaan moet doen, zoals douchen, aankleden, ontbijten enz. anders raakt hij in de war of vergeet hij iets. Zijn vader gelooft daar niet in en wil dat zijn zoon sterk is en niet zo in de watten gelegd wordt. Vader is bovendien zelden thuis, het is Marise die onderhandelt met school, die achter alles aan gaat en haar zoon door en door kent.
Maar nu is de ik-verteller op de vlucht met zijn zoon, die hij in feite helemaal niet kent, en hij ontdekt eindelijk de kwaliteiten van zijn opgewekte, verrassende kind. De zelfgenoegzame man moet uiteindelijk constateren dat zijn zoon en zijn vrouw veel meer in hun mars hebben dan hij zelf...
ISBN 9789021457925 | Paperback | 317 pagina's | Querido | 2015
© Dettie, 02 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
