Andrea Voigt
Categorie: Recensies Volwassenen
Augustus in Parijs
Elders wordt ook een baby geboren, in min of meer dezelfde omstandigheden. Ook dit kind, Oscar, zal opgevoed worden door zijn grootouders.
Oscars moeder verdwijnt als zijn broertje Pablo op jonge leeftijd sterft aan kanker. Het zal Oscars leven beïnvloeden: hij gaat studeren om iets uit te vinden tegen de ziekte die zijn leven ontwrikt heeft.
Later blijkt dat ook Lisa niet in een recht toe recht aan gezin is opgegroeid. Loretta weet niet wie de vader is. Lisa wil dat weten, ze is duidelijk op zoek naar een vaderfiguur, als ze vriendschap sluit met de oudere man die in hetzelfde huis woont waar ook haar tante woonde toen ze stierf. In datzelfde huis woont Oscar. En Laszlo, een vreemd figuur. Wat die nu eigenlijk in het verhaal doet weet ik niet.
Dat Lisa en Oscar iets met elkaar zullen krijgen is duidelijk, het verloopt alleen niet volgens de gebruikelijke patronen. Hoe kan dat ook, opgegroeid als ze zijn in ontwrichte gezinnen. Daar zijn ze duidelijk door getekend, vooral Lisa weet niet wat ze wil, en handelt nogal eens tegendraads. Ze krijgt zelf ook een zoontje, zonder vader...
Ik vind het nogal zwakke verhaallijnen, erg voorspelbaar. Maar misschien vond de schrijfster dat ook wel en heeft ze daarom haar toevlucht genomen tot een kunstgreep. Ze heeft de verhalen geschreven als fragmenten en die eens goed door elkaar geschud. Het valt niet mee om de draden te blijven volgen.
ISBN 9789044511505 | Hardcover | 190 pagina's | Uitgeverij De Geus | 2008
© Marjo, juli 2008