Yvonne Jagtenberg
Klein monster Motta
En daar hoort Klein Monster Motta bij. Maar hij is echt nog klein. Hij wil net zijn als zijn broers, en doet vreselijk zijn best. Maar zijn gegrom en gebrom klinkt erg lief, en zijn kleine tandjes maken ook al geen indruk. Zijn broers vinden hem schattig en aaien hem over zijn bolletje. Nou, dat is wel het laatste wat Motta wil!
Wat hij ook probeert, niemand is bang voor hem. Hij wordt er verdrietig van, maar ook boos! En hij loopt weg, het bos in. Maar helaas, ook de dieren die in het bos wonen zijn niet bang. Ze zijn nieuwsgierig. Maar dan schrikt Motta zelf: wat is dat enge ding daar? Ook de dieren zijn weg. Ze zijn zich allemaal wild geschrokken van dat ding.
Als hij ontdekt wat het is, krijgt Motta een superidee!
Persoonlijk vind ik de tekeningen van de monsters niet zo leuk, maar het zijn wel tekeningen zoals een kind die zou maken. Ze zien er ook uit als potloodtekeningen en het is wel heel knap om met zulke tekeningen en nog wat – oneerbiedig gezegd – knip- en plakwerk de emoties van de monsters en de dieren over te brengen.
Op de binnenflappen staat de familie afgebeeld, en op de achterste flap staan er namen bij. Als je het kind aan wie je voorleest rechts laat zitten, dan is dit handig, Als je dit boek voorleest kan het kind daar kijken wie wie is. Ik zou er geen andere reden voor kunnen verzinnen.
ISBN 9789047620341 | Hardcover | 26 pagina's | Uitgeverij Rubinstein | november 2015
Afmeting 26,4 x 26 cm. | Leeftijd: 4+
© Marjo, 10 september 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
