Begga Dom
Rood weeskind
‘Toen ik het steile pas afreed, dat vol stenen lag en met koekoeksbloemen was begroeid, en ik me boven op de tractor moest bukken voor takken die her en der laag over de weg hingen, zag ik hoe alles aan draden hing. Er waren spinnen bezig draden te weven. Aan weerszijden van het pad, aan de hoge grassen en tot tegen de braamstruiken. Overal werden draden gesponnen en webben geweven, waardoor alles in verbinding kwam te staan. De zon walste erdoorheen en deed de kleefstof oplichten, nu eens vlak voor me en dan zo hoog in de lucht dat ik me afvroeg waar het vandaan kwam. Alsof alles samenspande om iets klaar te krijgen. Zoals een lichaam cellen aanmaakt, zo was alles, het hele universum bezig met herstel, bezig te herschikken tot een nieuw en beter evenwicht.’
Nu ik nog, zou de 17-jarige Thor gedacht kunnen hebben, maar al past dit beeld helemaal bij zijn leven, een jongen als hij ervaart dit hoogstens onbewust.
Thor is de helft van een tweeling, maar zijn broer Olmo is bij de geboorte overleden. Het lichaampje is niet begraven, het is weg. Voor de ouders was dit al moeilijk, maar voor Thor is het een bijna niet te verwerken ramp. Hij is immers degene die 9 maanden lang samengeleefd heeft met een broer, die nu de grote afwezige is. Voor Thor is hij er nog, samen met zijn broer woont hij op de afgelegen boerderij ergens in Scandinavië.
En dan komt zijn lang geleden vertrokken jeugdvriendinnetje weer terug in de buurt wonen. Louise is een mooie jongedame geworden en Thor is meteen verliefd. Maar Louise niet, zij gaat haar eigen weg. Noodgedwongen trekt Thor op met het jongere zusje, Lilith.
Het wordt een bijzondere zomer, vol spanning, opgekropte gevoelens. Lilith ziet dat hij het moeilijk heeft en daagt hem uit: ‘Als je Olmo wilt opruimen, zoek dan uit wat er gebeurd is!’
En dan is er natuurlijk die vlinder, die hem ‘lastig valt’...
Uit dit verhaal spreekt een weemoed, haast droefheid. Precies de stemming waarin pubers kunnen verkeren als zij opgroeien. Hoe moet je het leven in je hand nemen? Hoe kun je het beste omgaan met wat niet alleen zo onbereikbaar lijkt, maar het ook is, omdat je de moed niet hebt. De natuurbeschrijvingen versterken het beeld van de zoekende puber. Natuur kan idyllisch zijn, maar tegelijk genadeloos. Zoals de puberteit dat ook vaak is. Prachtig boek!
De Vlaamse schrijfster is psychologe, schrijfster en professioneel schrijfdocent. Zij is moeder van drie kinderen en heeft een waarschijnlijk drukke praktijk als psychotherapeut. Behalve Blauwe Matrozen en Roos Weeskind zijn er geen boeken van haar hand meer verschenen. Jammer, want dit is een juweeltje!
ISBN 9789044816105 | Hardcover | 111 pagina's | Clavis Uitgeverij | november 2011
Leeftijd vanaf 15 jaar
© Marjo, 04 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
