Annabel Pitcher
Onder de ketchupwolken
‘Ik wil nooit volwassen worden,‘ stoorde Sophie me, en dat was precies wat ik ook dacht. Ze liet zich op mijn bed ploffen. ‘Nooit!’.
‘Wil je je hele leven negen blijven?’ vroeg ik onder het dekbed.
‘Nee, negen is het ergst.’
‘Dus je wilt geen kind blijven, maar ook geen volwassene zijn,’ verhelderde ik.
‘Precies. Ik wil... Wat is er nog over?’
Annabel Pitcher won met dit boek de Waterstones Children's Book Prize, en dat lijkt me volledig terecht. Alleen de titel al...
Nog meer dan haar eerste boek is dit een prachtig meeslepend verhaal.
Het is geschreven in de vorm van brieven. Brieven die een veertienjarig meisje vanuit Engeland schrijft aan Stuart Harris, een ter dood veroordeelde man in Amerika. Ze voelt zich met hem verbonden, schrijft ze, omdat ze iets gedaan heeft wat net zo vreselijk is als wat hij gedaan heeft, maar zij komt er mee weg, omdat niemand het weet, terwijl hij dus binnen niet al te lange tijd de dood zal vinden. Er komt nooit antwoord op de brieven, omdat ze die anoniem schrijft, onder de naam Zoe, vanuit Fictiepad in Bath. In haar laatste brief zal ze onthullen wie ze werkelijk is, dan maakt het niet meer uit...
Behalve dat ze in iedere brief een deel van haar verhaal vertelt, deelt ze hem ook mee wat ze er van vindt dat hij zijn vrouw heeft vermoord. Naarmate ze dichter bij het einde van haar eigen verhaal komt, lijkt ze meer sympathie te krijgen voor de moordenaar, ze verzint excuses voor hem,
waarbij het duidelijk is dat ze zichzelf bedoelt. Schuldgevoelens heeft ze volop, maar waren er immers geen verzachtende omstandigheden? Het was toch niet met opzet, niet bedoeld, zoals ook Stuart het vast niet bedoeld had.
’s Nachts slaapt ze niet, maar zit ze in het koude schuurtje te schrijven, en het gaat steeds slechter met haar. Haar omgeving wijt dat aan rouw, maar ze weet wel beter. Toch kan ze er niet toe komen iemand alles te vertellen. Niet iemand die ze in de ogen kan kijken. De brieven vormen de enige manier waarop ze zich staande kan houden, ze zijn haar uitlaatklep, haar redding.
Het steekt fantastisch in elkaar: steeds die brieven, met even een schets van het huidige dagelijkse leven, de problemen waar ze mee geconfronteerd wordt, dan een soort apologie voor Stuart aan de andere kant van de oceaan, met daarna een stuk van haar eigen verhaal. Het verhaal van een tiener die de liefde ontdekt, terwijl ze al bezig was te experimenteren met haar ontluikende lichamelijke gevoelens. Daarbij ontstaan problemen die leiden tot een dramatische gebeurtenis.
Zonder de brieven aan de onbekende moordenaar was het ook een mooi verhaal geweest, maar deze manier van ‘zich afzetten tegen’ maakt het een indrukwekkend boek. Ook is er de tegenstelling van enerzijds de onschuld van de jongere zusjes en hun ketchupfiguren, versus de wanhopige schuldgevoelens van hun oudere zus, die toch ook nog maar een kind is.
Een normaal kind die zich afzet tegen haar ouders en de spanningen in huis.
‘Onder de ketchupwolken’ is een gewoon liefdesverhaal in een heel bijzondere setting, waar Annabel Pitcher een heel aparte vorm aan gegeven heeft.
Aanrader!!
ISBN 9789049926458 | Paperback | 336 pagina's | Uitgeverij Moon | september 2014
Vertaald uit het Engels door Ellis Post Leeftijd vanaf 15 jaar
© Marjo, 04 december 2014