Sjoerd Kuyper
De rode zwaan
De rode zwaan: Deel 1
Jacob logeert bij zijn grootvader, die ook Jacob heet, in een eenzaam gelegen huis in Bakkum. Het is het ouderlijk huis van zijn opa, die het opnieuw gekocht heeft na de dood van zijn vrouw. Jacob is dol op zijn opa, die vol verhalen zit en die graag laat horen.
'Een Bakkumer heeft geen haast.' Zei grootvader altijd. 'Het gaat er niet om wàt je vertelt, het gaat er om hoe je het vertelt. Haast is de vijand van ieder verhaal'
Het zijn verhalen vol folklore: ze gaan over een klein volkje, dat het Houtvolk genoemd wordt; over de wisselvrucht die je het leven kan hergeven als je het eet (hoe dat kan weet ik ook niet); over de Reisgenoot, een soort ziel die los van je lichaam ergens leeft en die ook als een beschermengel op kan treden.
Jacob ontdekt dat zijn grootvader een geheim heeft. Echt gelukkig is hij niet, en hij snapt niet waarom zijn kleinzoon zo snel volwassen wil worden. Hij zou best eens een dagje terug willen naar zijn jeugd! Daarom is hij nu weer gaan wonen in de streek waar hij opgegroeid is.
'Er zit tover in dit land, alles kan hier echt gebeuren'
Maar wat er gebeurt, was niet de bedoeling. Opa valt van het dak. Hij heeft een flinke wond aan zijn been, en die nacht begint hij koortsig te ijlen. Jacob schrikt enorm en haalt de dokter er bij. Er komt een verpleegster in
huis, die hem wegstuurt. Hij wandelt een eindje, langs een huisje waar een oude vrouw hem nakijkt, naar een meertje waar karpers in zitten. Hij klimt op de leuning van de brug, en dan ziet hij de wisselvrucht liggen.
'Dus toch, dacht Jacob.
Dacht Jacob verbijsterd.
Dacht Jacob zo verbijsterd, dat hij viel.
Hij viel een stille wereld binnen.'
Op dat moment verandert het boek. Jacob zit nu zelf in een verhaal, een sprookje over het Houtvolk, waarin hij achternagezeten wordt door karpermannen, waarin een meesje hem leidt, en een meisje, Neeltje, hem bij
het kleine volkje brengt. Jacob moet de rode zwaan vinden, dan kan hij zijn grootvader helpen en het volkje redden.
Een prachtig verhaal over opgroeien, over het verlies van dromen en het moeten accepteren van het echte leven. Maar is dat wel het ware leven? Waarom vergeten volwassenen het kind in zichzelf? Waarom zijn ze bang voor de dood?
'De dood is heel groot voor jullie, hè', zei Vezel.
'Hoe bedoel je?"
'Het lijkt wel het belangrijkste in jullie leven. Iedereen is bang om dood te gaan en bang dat zijn kinderen doodgaan. Of zijn ouders, of zijn vrienden, of zijn grootouders... Jullie zijn je hele leven bang. En dat noem
je dan doodsbang.'
'Iedere minuut dat je je daar zorgen over maakt, is een minuut niet geleefd.'
ISBN 9789025840129 | Hardcover | 189 pagina's | Uitgeverij Leopold | 1996
Leeftijd: 13+
© Marjo, 17 januari 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
