Stuart Gibbs
Het maan-mysterie
Een twintigtal mensen zit opgesloten in een speciaal gebouwd ecosysteem. Je kan niet naar buiten zonder ruimtepak, want buiten is geen zuurstof. De bewoners zijn speciaal geselecteerd op verdraagzaamheid, omdat ze met z’n allen boven op elkaar zitten en privacy ver te zoeken is. Behalve dan voor die betalende toeristen, de familie Sjoberg, maar de overige moonies (= ruimtereizigers) bemoeien zich zo weinig mogelijk met hen, omdat het onaardige mensen zijn.
De commandant van de basis is Nina Stack, een strenge vrouw, fair en betrouwbaar, maar niet bepaald toegankelijk. En Nina verdwijnt. Maar dat kan helemaal niet! Waar moet je heen op de basis? Haar ruimtepak is er nog, dus naar buiten is ze ook niet. Iedereen, behalve de Sjobergs, zoeken mee.
Dashiell heeft al eerder laten zien dat hij speurderskwaliteiten heeft ( zie De Maan-zaak) en ook nu raakt hij er bij betrokken. Wat niemand weet is dat hij hulp krijgt van een alien, Zan. Zij laat zich alleen aan Dash zien. Dat brengt hem wel eens in de problemen, want als hij met Zan praat, en iemand hoort hem dan wil die weten met wie hij praat. Nu heeft zijn zusje ook iets dergelijks. De zesjarige Violet beweert dat er een walrus op de wc zit, die met haar praat…
Kan Dash ook dit mysterie oplossen? Waar is Nina? Wat is er met haar gebeurd?
‘Hou je vast!’ schreeuwde Kira.
Dat hoefde ze niet te zeggen. K hield het onderstel zo stevig mogelijk vast met mijn rechterhand en omklemde de reparatieset met mijn linkerhand.
Gelukkig landden we niet op een stuk rots, mar op een vlak stuk grond bedekt met maanstof. De neus van de maanwagen boorde zich in de grond, waardoor een golf van stof over ons heen stroomde en alles in één keer verblindend wit werd. Ik werd naar voren gesmeten, maar mijn riem hield me tegen en rukte me onzacht terug in mijn stoel. De reparatieset schoot uit mijn hand.
Ik had mijn ogen dichtgedaan toen ik me schrap zette voor de klap, en toen ik ze weer opende zag ik niets dan duisternis om me heen. Even was ik verlamd van angst, bang dat ik blind geworden was, maar toen besefte ik dat mijn vizier gewoon bedekt was met stof.’
Opnieuw een spannend maanavontuur. Tussen de hoofdstukken door kun je van alles te weten komen over de maan, en het leven daar. Er zijn bijvoorbeeld uittreksels uit de Officiële Bewonershandleiding voor Maanbasis Alfa over hoe je je moet gedragen en hoe je met de spullen om moet gaan.
Buiten die ingelast stukken lees je een lekker science-fictionverhaal, waarin de personages heel herkenbaar zijn. Die afschuwelijke familie Sjonberg lijkt de sfeer grondig te bederven, en dat vinden ze nog leuk ook. Gelukkig zijn de anderen dan een hechte groep, maar ook bij die groep zijn er onderling allerlei dingetjes aan de hand. Je hebt bijvoorbeeld Roddy, die verliefd is op twee meisjes en daarbij erg irritant dan doen. En er is Violet, het weetgierige en nieuwsgierige zusje met haar eigenwijze opmerkingen.
Erg leuk dus. En gelukkig heeft Stuart Gibbs op het einde een opening gemaakt om nog meer delen te kunnen schrijven voor zijn fans. Zodat hij er op een prettige manier op kan blijven wijzen dat de toekomst van de aarde in handen van zijn lezers ligt.
ISBN 9789000345991 | Hardcover | 320 pagina's | Van Holkema & Warendorf | mei 2016
Vertaald uit het Engels door Sofia Engelsman | Leeftijd: 10+
© Marjo, 30 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
