Sjoerd Kuyper
Hotel de grote L
Zo begint de dertienjarige Kos te vertellen. Van een kok in het hotel van zijn vader heeft hij een oude bandrecorder gehad, omdat zijn hoofd omloopt van alles wat er gebeurt en hij zijn gedachten moet ordenen. Een dagboek is voor meisjes, vindt hij, dus dit is wel een uitkomst.
Soms halen de gebeurtenissen hem in, zodat wij als lezer niet een geheel chronologisch verhaal voorgeschoteld krijgen, en aan wie hij zijn verhaal vertelt, wordt ook pas laat duidelijk.
Bovendien zijn er cursieve stukjes, die commentaar leveren op wat hij vertelt. Die blijken afkomstig van Isabel, het meisje waar Kos verliefd op is. Hij heeft geen idee dat zij dat ook op hem is, en zoals pubers dan eigen is, stuntelt hij erg onhandig de weg van de liefde op.
Dat is echter maar het minste probleem waar de jongen mee zit. Zijn wereld staat op zijn kop: zijn moeder is nog niet zo lang geleden overleden, en sindsdien heeft zijn vader niet zo goed gezorgd voor het hotel dat hij runt. Kos en zijn drie zussen mogen zich helemaal niet bemoeien met dat hotel, ze hadden er dan ook geen idee van dat er schulden zijn.
Dat ontdekken ze op de dag dat Kos het winnende doelpunt maakt in een kampioenswedstrijd waar een scout van Ajax langs de lijn staat. Op datzelfde moment krijgt zijn vader een hartaanval, het teken dat er ingegrepen moet worden. Operaties en andere leefregels.
Kos blijft achter in het hotel, waar hij bezig was samen met zijn vader een nieuwe naam op te zetten. Het blijft heel lang ‘Hotel de grote L’ heten. Waar zou die L voor staan? Menigeen heeft ideeën, vooral de gasten die niet meer goed verzorgd worden.
Een hotel runnen, dat gaat niet zomaar. Al denkt Pel, de jongste zus daar anders over. Die serveert met liefde en plezier de ‘lekkerste’ ontbijten. Briek heeft niet zoveel zin om iets te doen, die verdwijnt liever in haar kamer, en Libbie, ach, zij heeft nogal last van een schijnbaar hopeloze liefde. Een vervanger dus, ze zijn toch verzekerd?
Niet dus... en het ene probleem volgt het andere op. Het wordt een chaos, waarin ook nog een voetbalelftal uit Tuvalu komt logeren.
De missverkiezing is een uitkomst: dat gaat vijfduizend euro opleveren. Maar wie van hen kan het opnemen tegen de andere meisjes? Juist... Kos!
‘En opeens begon ik te huilen. Ik ging helemaal door het lint. Onvoorstelbaar. Nou ja, ik had drie jaar niet gehuild en tranen kunnen wel bevriezen, maar ze verdampen nooit. Ze kunnen jaren in je ijskoude hoofd zitten maar als er dan twee armen om je heen geslagen worden, smelten ze en komen ze naar buiten.‘
Dit is een prachtig verhaal dat jong en oud zal aanspreken. De jongen Kos verdient het bekend te worden zoals Niels Holgersson. Of een Kees Bakels, daar lijkt hij meer op.
Hij is een ontwapenende romanfiguur: een jongen met pit, maar ook een klein hartje. Een jongen die onhandig is maar ook erg lief. Zijn ingesproken verhalen over wat er allemaal gebeurt zijn herkenbaar en ontroerend; filosofisch en hilarisch tegelijk.
‘Je hebt twee soorten tijd, een die langzaam gaat en een die snel gaat. In dezelfde wereld. Ik kan dat uitleggen maar daar heb ik nu geen tijd voor.’
Sjoerd Kuyper kan een verhaal zo neer zetten dat je het als een film voor je ogen ziet. De vaart van de voorvallen maakt het verhaal ook spannend, en de vondst om het meisje tussendoor commentaar te laten leveren werkt uitstekend.
En dan de taal: mooie zinnen, een haast perfekte woordkeus die geen afbreuk doet aande geloofwaardigheid van een dertienjarige jongen. Een wow-boek!
‘Als een zak gebroken botten in bed donderen’
‘Meisjes moet je alleen hebben, alleen zij en jij, dan gaat het soms goed. Anders nooit.’
ISBN 9789047705420 | Paperback | 228 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | januari 2014
Leeftijd: 12+
© Marjo, 23 juni 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
