Sarah Crossan
Gewicht van water
‘Vandaag kreeg ik te horen
Dat ik de verkeerde tas heb.
Vandaag zeiden ze tegen me
Dat mijn tas bespottelijk is
Ik heb de aanstootgevende tas
Nog eens goed bekeken.
Het is een doodgewone
Schooltas
Met opbergvakjes
Voor kleine spulletjes.
Vandaag kreeg ik te horen
Dat er niets van deugt.
Ik kijk naar de tas
En wil dolgraag weten
Wat er niet goed aan is.
Maar ik kom er niet uit.’
Als haar moeder besluit om Gdansk te verlaten om in Engeland haar man te gaan zoeken, heeft de twaalfjarige Kasienka weinig keus, ze moet mee. Natuurlijk valt het niet mee om Tata te vinden, ze hebben geen adres, en de moeder besluit gewoon per straat bij iedere deur aan te bellen. Kasienka haat dat, maar ook hier heeft ze niets te vertellen.
Wat ze ook haat is school. Ze is natuurlijk een vreemde eend in de bijt: ze ziet er anders uit, spreekt de taal heel slecht, en dan zetten ze haar ook nog in een klas met veel jongere kinderen!
Gelukkig ontdekt de juf - die als ze hoort dat het meisje Kasienka heet, zegt ‘Cassie dus’ - dat ze veel te slim is voor deze klas. In de nieuwe klas zit evenwel Clair, het meisje dat iedereen onder haar duim heeft. Ze verpest alles voor Kasienka, zit haar steeds op haar kop, pest en treitert waar ze maar kan. Gelukkig ontdekt Kasienka dat ze goed is in zwemmen, en daar is ook William, een oudere jongen, die haar wel aardig lijkt te vinden. Maar ja, op hem heeft Clair een oogje, en zij verzint nog akeliger dingen voor Kasienka.
Intussen blijft haar moeder haar meesjouwen door de straten van Londen. Tot een Afrikaanse buurman stiekem een briefje geeft aan Kasienka: er staat een adres op. Van Tata?
Het verhaal op zich is niet zo bijzonder. Maar de vorm van het verhaal is dat wel. Het wordt verteld in korte hoofdstukken, als een soort miniatuurtjes. Gedichten misschien. Ze zouden heel goed op zichzelf gelezen kunnen worden, maar vormen weg degelijk een geheel: het verhaal van een tienermeisje, dat bij gebrek aan steun van volwassenen zelf haar weg moet vinden.
‘Water is een andere wereld:
Een land met zijn eigen taal.
Die ik vloeiend spreek.
Een vreemde, gevaarlijke wereld.
Ik kan niet eens ademen daar beneden.
Watertrappelen
Werkt alleen als ik me ontspan;
Verzet ik me
Dan zink ik.
Ik moet vertrouwen op mezelf,
Op de omgeving en
Mijn eigen lichaam.
De kracht van al mijn ledematen afzonderlijk.
Het is me om de stilte te doen.
En het gewicht van het water
Boven me -
Om me heen -
De vredige stilte van de onderdompeling.
Op de kant mag ik dan lelijk zijn
Als ik praat in zwemslagen
Ben ik prachtig.’
En dat is dit boek ook. Niet alleen de omslag, vooral de inhoud: Prachtig. Krachtig. Het is gewaagd om in deze vorm het lot van immigrantenkinderen aan te kaarten, en dat voor jonge kinderen, maar het werkt, het is fantastisch gedaan. Een enorme aanrader!
Een boek dat ook volwassenen zeker kunnen waarderen.
ISBN 9789020629835 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij Kluitman | februari 2015
Vertaald uit het Engels door Sabine Mutsaers Leeftijd vanaf 12 jaar
© Marjo, 16 mei 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
