Bibi Dumon Tak

Toon alleen recensies op Leestafel van Bibi Dumon Tak in de categorie:
Bibi Dumon Tak op internet:
  Categorie: Dieren

We gingen op krokodillenjacht We gingen op krokodillenjacht


Bibi Dumon Tak

Bibi Dumon Tak is vrijwilliger bij de dierenambulance in Amsterdam. Ze heeft er al eerder een boek over geschreven. Ook in dit boek vertelt ze weer avonturen die zij als bijrijder meegemaakt heeft. En over haar collega’s.

Er is het verhaal over de mevrouw die belde dat haar hond waarschijnlijk een kip heeft doodgebeten bij de buren. Ze durft er zelf niet naar toe. Wat blijkt: die buren, dat is een woonwagenkamp. De ambulance rijdt uit, en ze zien inderdaad een stil hoopje veren liggen op het pad bij het kamp. De kip is dood. Maar de woonwagenbewoners reageren heel laconiek. Ach, die kip is van niemand, loopt er zomaar rond. En nee, ze willen hem niet houden voor de soep of zo...

De ambulance rijdt uit voor alle dieren, ook voor spinnen (!) en muizen. Zolang het maar geen wilde dieren zijn, die redden zichzelf wel. Tenzij ze gewond zijn. Daarom zitten er mensen aan de telefoon die eerst allerlei vragen stellen, voor ze besluiten er een ambulance op af te sturen. De krokodil? Dat was echt een melding: in de stad vind je de vreemdste dieren: leguanen, parkieten, vossen.
Maar natuurlijk ook zwanen en eenden. Vooral in het voorjaar zijn er veel meldingen over jonge eendjes en pulletjes (jonge zwanen) of andere vogeltjes die uit het nest gevallen zijn. De ambulance haalt ze allemaal op. Meestal om ze naar de vogelopvang te brengen. Katten en honden gaan naar het asiel als ze van niemand zijn. Of natuurlijk terug naar de eigenaar.

Vaak komt er een dierenarts aan te pas. Voor gewonde dieren, maar zijn ze eenmaal in het asiel, dan worden ze ook nagekeken.
Katten kunnen in de boom klimmen, of onder een motorkap kruipen; spinnen kunnen meeliften in een zending uit de tropen. En auto’s rijden katten of honden aan. Er gebeurt altijd wel iets. Natuurlijk lopen niet alle verhalen goed af, daar worden geen doekjes om gewonden. Het zijn levensechte verhalen.

Bij ieder hoofdstuk wordt in verhaalvorm verteld over een bepaalde gebeurtenis. Leuk: onder aan de pagina staat een afbeelding: een kat; een zwaan; een kreeft. Na het verhaal waar ook al veel wetenswaardigheden in staan, volgt er nog een stukje informatieve tekst. Over botulisme; over hoe je dieren kunt helpen. Over straffen die mensen kunnen  krijgen als ze hun dieren niet goed verzorgen.


ISBN 9789045118284 | Hardcover | 144 pagina's | Querido | september 2015
Leeftijd vanaf 9 jaar

© Marjo, 16 oktober 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Oorlogsdieren Oorlogsdieren


Bibi Dumon Tak heeft zich verdiept in dieren die een speciale functie hebben vervuld (en nog vervullen trouwens) in oorlogstijd. Vooral het aaibare van dieren schijnt het moraal van de strijdenden op te peppen, en de gewonden te troosten. Maar de mens zet ook dieren in om dingen te doen die ze zelf niet kunnen of willen doen.

Daar zijn natuurlijk de postduiven. Tijdens de oorlogen mochten burgers geen duiven houden. Ze werden allemaal gedood, op enkele 'onderduikers' na, want geen enkel communicatiesysteem kan op tegen dit kleine beestje dat altijd kost wat kost terug zal keren naar zijn basis. Er zijn veel verhalen bekend van duiven die bedwelmd door gas, of met kogels in hun lijf, zich toch terug wisten te slepen naar hun hok, waar hun baas de boodschap van een dode duif kon halen. Bibi Dumon Tak geeft in dit boekje vele voorbeelden waardoor je die duiven die je auto bevuilen of om je heen dringen voor die ene koekkruimel ineens met andere ogen gaat zien.
En de honden. Die deden vooral hun werk als speurhond. In beide wereldoorlogen werden burgers opgeroepen hun honden af te staan voor het leger. Ze werden getraind als speurhond, om bijvoorbeeld explosieven op te sporen. Of mijnen.  Steeds weer was er dan die strijd: de oorspronkelijke eigenaar wilde zijn dier terug, maar intussen was er een stevige band ontstaan tussen de nieuwe trainer en de hond. Hartverscheurende taferelen leverde dat op.
Typisch is dat dieren alleen in Engeland geëerd werden voor hun daden. Ze kregen onderscheidingen en eervolle begrafenissen. In Londen staat een monument voor alle oorlogsdieren. Vrijwel altijd gingen de dieren dus ook mee terug naar Engeland, na gedane zaken. Andere landen lieten hun dieren gewoon achter.

Er staan veel verhalen in het boek, waarin steeds de band tussen mens en dier centraal staat. Aangrijpende, ontroerende verhalen, zoals die van de blindengeleidehonden die bij de aanval op de Twin Towers hun bazen redden.
Of dat verbazingwekkende verhaal over de beer Wojtek, de mascotte van het Poolse leger, die hielp met het versjouwen van oorlogstuig, maar die zijn laatste jaren moest slijten in een klein hok in een dierentuin.
Het blijven dieren...


ISBN 9789025363994 | Paperback | 190 pagina's | Athenaeum-Polak & Van Gennep | februari 2009

© Marjo, 26 mei 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: